Prawdziwa miłość to przywiązanie, życzliwe myślenie o kimś, chęć przebywania z nim i gotowość do wspierania go, kiedy coś złego się u niego dzieje. To wreszcie radość przebywania z kimś i możliwość porozumienia bez względu na to, jak długo się nie widzieliśmy i co się wydarzyło. Taka właśnie miłość zwycięża wszystko i jest w stanie pokonać wszelkie trudności i przeszkody stojące na drodze. Mocy miłości doświadczyli niejednokrotnie bohaterowie literaccy i realne osoby, i to właśnie postaram się w swojej pracy pokazać. Po pierwsze miłość wzmacnia. Sami nie jesteśmy tak silni jak przy osobie, która nas wspiera i pomaga pokonywać trudności. Udowodnili to Romeo i Julia swymi czynami, gdy wzajemnie wspierali się i nie poddawali presji rodziny. Mimo wszystkich przeciwności losu nadal trwali w przekonaniu, że razem sobie poradzą. Po drugie miłość chroni nas przed samotnością. Gdyby Romeo i Julia nie mieli siebie nawzajem, być może by się załamali. Jednak wzajemne towarzystwo poprawiało im zawsze humor, sprawiało, że czuli się sobie potrzebni, dzięki czemu wiedzieli, że mają dla kogo żyć. Moim trzecim, ostatnim już argumentem jest to, że z ważnymi dla nas osobami dzielimy radosne, szczególne chwile, mamy poczucie wspólnoty. Tego także doświadczyli główni bohaterowie szekspirowskiego dramatu. Dzielili ze sobą radosne momenty, wyznania i tejemnice. Można powiedzieć, że ich miłość wzniosła się na najwyższy etap rozwoju - byli gotowi oddać za siebie życie. Bo jeśli coś dobrego spotkało ich w ich krótkim życiu, to właśnie miłość. Z całą mocą podkreślam: miłość zwycięża wszystko. Wyżej podane przykłady przekonują nas chyba o tym najdobitniej. Mam nadzieję, że pomogłam. :)
