(wymyślam bo nie pamiętam) W wieku ośmiu lat byłam raczej gdziecznym i posłusznym dzieckiem. Niestety jedną z moich większych wad było to, że wszystko gdzieś głupiłam. Najpierw kładłam to gdzieś a potem miałam problemy z odnalezieniem tego. Mówiono o mnie, że jestem jak wiatr ponieważ wszystko czego się dotknełam głupiłam lub zapominałam gdzie jest.
Ja, gdy miałam osiem lat byłam ciekawa świata, weszędzie było mnie pełno, zadawałam mnóstwo pytań i oczekiwałam jasnych odpowiedzi. Czy byłam jak wiatr? uważam , że zdecydowanie tak, ponieważ moje nastroje były tak zmienne jak jes wiatr. Raz potrafiłam rozmawiać godzinami z kolezankami lub rodziną , ale gdy ktoś sprawił mi smutek zamykałam się w pokoju tak jak jest do dzisiaj. Tak wiedz określenie że była jak " wiatr" zdecydowanie do mnie pasuje.