Recenzja wybranej książki. Uważam, żę książka Erica-Emanuela Schmitta "Oskar i pani Róża" jest świetną powieścią. Nie jest gruba-ma zaledwie 78 stron. Autor na tych stronach ukazał nie tylko historię małego chłopca, lecz też uprzedzenia i fobie dorosłych dotyczące choroby i śmierci. Książka opowiada o dziesięcioletnim chłopcu Oskarze, który jest w szpitalu i ma nowotwór. Odwierza go starsza wolontariuszka - pani Róza, która dla niego wymyśla historie o jej pojedynkach jako zapaśniczki. Namawia Oskara do pisania listów do Pana Bogo, które są formą pamiętnika, w którym chłopiec opisuje swój dzień ora wewnętrzne przemyślenia i uczucia dotyczące różnych sytuacji. Gdy Oskar dowiaduje się, ż umrze pani Róża mówi mu, żeby każdy dzień liczył jako 10 lat. Wten sposób chłopiec przeżył aż 110 lat, w ciągu zaledwie niecałych dwóch tygodni. Książkę tę można uznać za próbę odpowiedzi n częste i trudne pytanie "jak żyć?". Moją uwagę przykuła prosta forma tej powieści. Autor napisał historię, która tak naprawdę mogła się przytrafić każdemu z nas (tj. poważna choroba i śmierć). W tej książce ujęły mnie refleksje Oskara, które są pewnym rodzajem rad, np. "codziennie patrz na świat, jakbyś ogłądał go po raz pierwszy". "Normalny" chłopiec w jego wieku nie byłby zdolny do takich przemyśłeń. Według mnie jet to kapitalna książka zarówno dla tych młodych jak i dla tych "nieco" starszych. Polecam ją każdemu.
