Potrzebuje aby ktos mi napisał  ,,Losy Tezeusza"

Losy Tezeusza wykazują w ogóle wiele podobieństw do dziejów Heraklesa - byli oni zresztą krewnymi. Jednym z takich podobieństw jest dziecięca odwaga herosa. Innym: bohaterskie czyny i zwycięstwa odnoszone całymi seriami. Gdy bowiem Tezeusz dorósł i z ojcowskim mieczem u boku ruszył do Aten, po drodze - a wybrał niebezpieczną podróż lądem - pokonał i ukarał kilku okrutnych zbójców (między innymi owego Prokrustesa, który zapraszał wędrowców na nocleg; miał w domu dwa łoża: wysokich układał w mniejszym, odcinając wystające członki, a niskich w większym, rozciągając kości podróżników - stąd wyrażenie "Prokrustowe łoże", oznaczające niewygodne miejsce spoczynku). Tezeusz przybył wreszcie do Aten. Został rozpoznany przez ojca, ale musiał ustrzec się przed nienawiścią macochy Medei oraz zawiścią pięćdziesięciu kuzynów, których bardzo rozczarowało pojawienie się następcy Ajgeusa. Tezeusz pokonał ich wszystkich. Nie mógł się jednak cieszyć rodzinnym szczęściem. Ateny znajdowały się wówczas pod wpływem Krety. Co dziewięć lat (lub co roku) musiały oddawać siedmiu młodzieńców i siedem dziewcząt jako ofiarę dla uwięzionego w kreteńskim Labiryncie Minotaura. Właśnie zbliżał się czas złożenia daniny. Tezeusz znalazł się na okręcie. Nie wiadomo właściwie, w jaki sposób: czy został wylosowany, czy zgłosił się sam, czy też został wybrany ze względu na urodę (dwie ostatnie możliwości są dla herosa pochlebne). Młodzież ateńska nie mogła być uzbrojona, ale Tezeusz rozmyślał nad sposobami ratunku. Ajgeus polecił mu zabrać dodatkowy biały żagiel: okręt miał pod nim przypłynąć z Krety, gdyby Minotaur został zabity; w przeciwnym wypadku miał wracać tak, jak odpływał, pod żałobnym, czarnym. Tezeusz na Krecie nie od razu wszedł do Labiryntu - wydaje się, że miał dość czasu na udowodnienie swej siły i odwagi w sportowym współzawodnictwie z miejscowymi siłaczami. Wówczas też rozkochał w sobie Ariadnę, córkę króla Krety Minosa. Ona zdradziła mu sekret Labiryntu, który uzyskała ponoć od jego budowniczego, Dedala. Mit mówi tutaj o "nitce Ariadny" (prawdopodobnie był to plan lub mapa): Tezeusz wchodził w plątaninę korytarzy rozwijając nici z kłębka. Dopadł Minotaura i zabił go, najpewniej zatłukł pięściami. Potem wrócił zwijając nić. Wracając do Aten zabrał ze sobą Ariadnę. Pozostawił ją jednak na mijanej wyspie. Dlaczego? Niektóre mity mówią, że kochał wówczas inną kobietę, inne, że Ariadnę upodobał sobie ktoś potężniejszy od Tezeusza. Jakoż i została ona później żoną samego Dionizosa. Ta druga możliwość lepiej godzi się z podkreślaną w mitach szlachetnością Tezeusza. Do Aten Tezeusz wracał więc albo w żalu po rozłące z Ariadną, albo w tryumfie. W każdym razie zapomniał o zmianie żagla na radosny. Jego ojciec Ajgeus wyglądał powrotu syna z nadmorskich skał. Ujrzawszy barwę czarną, rzucił się w morze (zapewne od jego imienia nazwane Egejskim). Po śmierci ojca Tezeusz objął władzę. Zjednoczył Attykę i ustanowił Ateny stolicą. Toczył zwycięskie wojny (między innymi z Amazonkami) i poszukiwał przygód (brał udział w wyprawie Argonautów i w łowach na dzika kalidońskiego). Udał się nawet wraz z przyjacielem Pejritoosem do Hadesu, by porwać żonę władcy Krainy Cieni Persefonę. Obaj zostali tam uwięzieni. Tezeusza uwolnił potem Herakles, ale w Atenach odebrano mu władzę. Udał się zatem na wyspę Skyros, a tam zdradziecki władca wyspy strącił go ze skały w morze. Tezeusz zginął zatem tak jak jego ojciec. Po wojnach perskich odnaleziono na Skyros ogromny szkielet rycerza. Przeniesiono go do Aten jako szczątki Tezeusza (był olbrzymiego wzrostu) i złożono w specjalnie wzniesionej świątyni grobowej, która dawała azyl zbiegłym niewolnikom. Ateńczycy uznawali Tezeusza za swego bohatera narodowego, a jego pamięć czcili na specjalnym święcie odprawianym ósmego dnia każdego miesiąca. źródło: http://www.edukator.pl/portal-edukacyjny/tezeusz/1190.html