Pewnego dnia odbył się konkurs na najlepszy występ recytatorski. Czekałem na niego od wielu tygodni, przygotowując się i pracując nad nim systematycznie każdego dnia. Wkońcu. Nastał dzień, w którym przed wielką publicznością miałem odegrać swój występ. Czułem ogromną tremę, serce podchodziło mi do gardła. Na szczęście, widok mojej mamy, dumnej na scenie sprawił , że rozluźniony zacząłem występ. Moim zdaniem wyszło nawet dobrze, zrobiłem wszystko co w mojej mocy. Sędziowie po werdykcie, w trakcie ogłaszania zwycięzcy, ciągle przedłużali. Dzięki temu jeszcze bardziej się denerwowałem. Nareszcie! Wypowiedzieli moje nazwisko które zajęło 1 miejsce. Wygrałem główną nagrodę którą było pięc tysięcy złotych. Po podziękowaniu chciałem ogłosić, iż cały fundusz oddam na szlachetny cel. Dotyczył zwierząt z schroniska miejskiego, których właściciel pożucił. Najczęściej dzieje się to przez odebranie mu praw do sprawowania opieki nad zwierzątkiem. Jednak po spojrzeniu w oczy zwierzaków tam zamieszkałych, wiedzialem iż nie było im dobrze. Każdy z nich zasługuje na dobre życie, wkońcu one również mają uczucia. Chciałem im pomóc, by łatwiej było im znaleźć swój kąt na świecie, gdzie czułyby się swobodnie, otuleni w opiekuńcze ramiona swych nowych właścicieli.
