"Wielka Improwizacja" - streszczenie w punktach.

Wielka Improwizacja - monolog Konrada.
1. Rozważania Konrada na temat samotności.
2. Porównanie pieśni do gwiazdy.
3. Określenie odbiorców pieśni (nie ludzie, lecz Bóg i natura).
4. Nazywanie siebie mistrzem tworzącym nowy świat.
5. Porównanie pieśni do wiatru.
6. Określenie pieśni jako siły, dzielności, nieśmiertelności.
7. Konrad uważa się za równego Bogu.
8. Wyrażenie wyższości nad innymi poetami, którzy tworzyli dla innych ludzi.
9. Rozdzielenie ciała i duszy Konrada. Uniesienie się duszy głównego bohatera w kierunku Boga.
10. Konrad podkreśla swoją potęgę, równość Bogu.
11. Główny bohater mówi o miłości do całego narodu, do wszystkich pokoleń.
12. Konrad porównuje siebie do Boga - mówi, że od dnia swoich narodzin miał wszystkie nadprzyrodzone siły, których tak jak Bóg, nie boi się stracić.
13. Konrad mówi o chęci zapanowania nad Polakami, lecz "nie bronią (...), nie pieśniami (...), nie nauką (...), nie cudami (...)", ale czuciem, które jest w nim. - "Co ja zechcę, niech wnet zgadną, Spełnią, tym się uszczęśliwią, A jeżeli się sprzeciwią, Niechaj cierpią i przepadną." Główny bohater chce mieć władzę nad wszystkimi ludźmi.
14. Prośba Konrada o rząd dusz.
15. Konrad chce mieć moc Boga: "Ja chcę mieć władzę, jaką Ty posiadasz. Ja chcę duszami władać, jak Ty nimi władasz."
16. Brak odpowiedzi od Boga powoduje, że Konrad zarzuca mu kierowanie się nie miłością, lecz rozumem.
17. Konrad porównuje ludzkie życie, wszystkie dzieje, śmierć do jednej chwili, a świat do iskry.
18. Konrad, coraz bardziej zdenerwowany, wyzywa Boga do walki, lecz nie na rozumy, ale na serca.
19. Konrad znów podkreśla swoją potęgę - "Nazywam się Milijon - bo za milijony kocham i cierpię katusze (...) Czuję całego cierpienia narodu, Jak matka czuje w łonie bole swego płodu".
20. Bóg nadal milczy, co doprowadza Konrada do szaleństwa.
21. Konrad w swej wielkiej pysze sądzi, że jest godny posiadania części boskiej władzy, bo poznał Boga lepiej niż jakikolwiek człowiek, anioł czy archanioł.
22. Konrad, jeszcze bardziej wzburzony, grozi Bogu: "strzelę przeciw twej naturze" i krzyknie, że On jest nie ojcem świata, ale ... (i tu pojawia się diabeł kończący zdanie: "Carem!").
23. Konrad traci przytomność.
24. Pojawiają się złe duchy, które krążą wokół Konrada. Dzięki modlitwom ks. Piotra za jego duszę, diabły zostają odpędzone.

Dodaj swoją odpowiedź