Obraz Boga i Człowieka na podstawie psalmu 142

Osoba mówiąca traktuje Boga jako kogoś kto może jej pomóc, bo czuje się słaba. W pierwszej części psalmu człowiek mówi o swojej drodze życia, na której czuję się niepewnie. Człowiek wspomina o prześladowcach, czyli swoich wrogach. Człowiek upatruje ratunku w dobroci Boga. Osoba mówiąca w wierszu chce powierzyć Bogu z całą pokorą swoje problemy w sytuacji, gdy traci wiarę, że ktokolwiek mu pomoże. Uważa bowiem Pana za doskonałość, która pozwoli mu pokonać wszystkie pokusy. Szatan („prześladowcy”) czyha na każdą słabość człowieka i z pewnością ją wykorzysta.