Święty Stanisław był człowiekiem bardzo głębokiej wiary, którego cechowała zgodność tego co mówił, z tym co czynił. Jasno i otwarcie głosił swe poglądy, broniąc zawsze zasad moralnych. W tej kwestii był na tyle konsekwentny, że nie zawahał się nawet upomnieć króla Bolesława Śmiałego, co zresztą przypłacił życiem. Wykazywał duże zainteresowanie losem ubogich, wdów i sierot. Był gorącym zwolennikiem niezależności kościoła od Państwa. Znany jako dobry organizator. Zostawił po sobie przesłanie aby odważnie i konsekwentnie głosić swoje poglądy i bronić ich, niezależnie od tego jak duże jest ryzyko. Nie układać się z rządzącymi, lecz być strażnikiem moralności. Taką rolę widział dla Kościoła i jego hierarchów. Myślę, że niektórzy dzisiejsi hierarchowie Kościoła mogli by się wiele od niego uczyć. Nie zawahał się wobec zagrożenia życia, a znając króla miał na pewno świadomość, że ryzykuje własnym życiem. Podobnie zresztą, ponad 900 lat pózniej postąpił błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko
