niepozorny maly chloiec ktory niespodziewanie pojawia sie na srodku pustyni na pierwszy rzut oka moze nie zadziwia i nie budzi wielkiego zainteresowania.ale przy blizszym poznaniu okazuje sie byc postacia na tyle odmienna od szarej rzeczywistosci na tyle magiczna ze trudno oprzec sie jego urokowi i zapomniec o nim nawet po odlozeniu ksiazki.gdy znalazl sie na srotku bezludnej pustyni w otoczeniu sobie nie znanym nie wygladal na zblakanego ani ginacego ze zmeczenia.niczym nieprzypominal dziecka zblakanego na srodku pustyni.maly ksiaze jest postacia tak szczegolna bo jego spojzenie na swiat i stosunek do innych nie sa skazone bagazem doswiadzczen ktore czynia nas nieufnymi.z wszystkiego co go spotkalo potrafil wyciagnac madre wnioski.poprzez zestawienie z postaciami ktore spotyka podzczas swej wedrówki poznajemy go jako samotnego marzyciela ktorego cechuje wrazliwosc i glebokie spojezenie na czlowieka.w swoim zachowaniu i reakcjach jest niezwykle autentyczny potrafi dostrzec sprawy naprawde istotne.podstawowymi pojeciami hierarchizujacymi sposob postrzegania swiata przez malego ksiecia jest milosc ,przyjazn,poswiecenie,przekonanie ze trzeba byc pozytecznym.mozna by powiedziec ze utraty indywidualizmu,koniecznosci podporzadkowania sie coraz szybszemu rozwojowi techniki niepotrzeba nam takich bohaterow jak maly ksiaze.moim zdaniem jednak postac ta ma wymiar ponad czasowy.i wlasnie w takich czasach od malego ksiecia powinnismy sie uczyc wrazliwosci i szczerosci,umiejetnosci pokojowego wspolzycia z innymi i budowania przyjacielskich relacji.
