Franciszek Liszt (1811-86) to znakomity pianista i kompozytor węgierski. W wieku 9 lat już popisywał się z olbrzymim powodzeniem swymi umiejętnościami w salonach magnatów węgierskich, którzy ufundowali mu stypendium, umożliwiające studia muzyczne za granicą przez okres 6 lat. Jako obcokrajowiec nie został jednak przyjęty do konserwatorium paryskiego. Dzięki talentowi i intensywnej pracy nad swym wykształceniem muzycznym, osiągnął wprost niebywałe sukcesy. Liczne występy przyniosły mu sławę jednego z najzdolniejszych wirtuozów epoki. Stworzył wówczas szereg kompozycji fortepianowych, a wśród nich Etiudy koncertowe i opracowania Tańców węgierskich. Pod wrażeniem rewolucji lipcowej w 1830 r. rozpoczął pisać Symfonię rewolucyjną, przerobioną później na poemat symfoniczny Żałobna Heroida. W grudniu tego roku był obecny na koncercie, w czasie którego po raz pierwszy została wykonana Symfonia fantastyczna Berlioza. Równie silne wrażenia przynoszą kolejne lata: koncerty N. Paganiniego w 1831 r. i F. Chopina w 1832 r. Liszt pozostawał tak pod dużym wrażeniem koncertu skrzypcowego Paganiniego, że obudziło się w nim silne pragnienie tak dobrego opanowania fortepianu, jak dobrze opanowaną miał grę na skrzypcach Paganini. Wiele kompozycji, jak Etiudy według Kaprysów Paganiniego, fortepianowe opracowanie Symfonii fantastycznej Berlioza, zawdzięcza swe powstanie tym głębokim przeżyciom muzycznym. Pobyt w Paryżu pozwoliły Lisztowi poznać wielu wybitnych przedstawicieli kultury, pisarzy, nowelistów i poetów jak Victor Hugo, Alphonse de Lamartine czy Felicite Lamennais. Szczególnie przyjaźń z dwoma ostatnimi silnie wpłynęła na późniejszą twórczość Węgra. Lata 1835-1839 spędził Liszt w podróży po Szwajcarii, Włoszech i częściowo Francji. Z tego okresu pochodzą związane z podróżą drobne kompozycje, a także niektóre utwory fortepianowe wchodzące w skład cyklu pt. Lata wędrówek. Rapsodie węgierskie Liszta – będące wirtuozowskimi fantazjami na tematy węgierskich i cygańskich narodowych pieśni i tańców, zajmują bardzo ważne miejsce w twórczości kompozytora i świadczą o emocjonalnym związku z narodem. W latach pobytu Liszta w Weimarze (1848-61), oprócz utworów fortepianowych, powstały jego najcenniejsze dzieła symfoniczne: 12 poematów symfonicznych i 2 symfonie programowe. Niektóre poematy symfoniczne posiadają program literacki zaczerpnięty z dzieł literackich np. Symfonia górska, Mazepa według W. Hugo, Preludia według Lamartina, Hamlet według Szekspira, Ideały według Schillera lub ze świata mitologii greckiej. Poemat symfoniczny Tasso stworzony został w stulecie urodzin Goethego, a Bitwa Hunów powstał pod wrażeniem oglądanego w berlińskim muzeum fresku niemieckiego malarza Wilhelma Kaulbacha. Również ballady Chopina były bliskie w założeniu poematowi symfonicznemu. Podałam najważniejsze fakty z życia, które związane są z twóczością Liszta. Oczywiście można doszukać się też dalszych, mniejszych związków. Mam jednak nadzieję, że to wystarczy. Oczywiście nie jest to z netu, tylko pisane ręcznie. Pozdrawiam.
Na ile twórczość F. Liszta łączy się z jego życiem. Podaj przykłady.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź