Dzika Afryka i Parki Narodowe w Kenii

Dzika AfrykaRezerwaty i Parki Narodowe w Kenii to ostatnie miejsca, gdzie dzika zwierzyna cieszy się wolnością i przychylnością człowieka. Prawie 1.200 km po drogach i bezdrożach Kenii. Trzy odmienne siedliska życia dzikich słoni, żyraf, antylop i nosorożców. Autentyczne warunki życia obozowego na safari nie zakłócone hałaśliwą gwarą masowej turystyki. Afrykańscy tropiciele o wieloletnim doświadczeniu umożliwią zobaczenie na własne oczy zwierząt, o których dotychczas tylko czytaliście w książkach.Prawie 800 km na północ od Nairobi, na terenach zamieszkiwanych przez plemiona Samburu, Turkana i El Molo, rozpościera swą szmaragdową taflę Jezioro Turkana (d. Rudolfa). Dotarcie tam jest już wyprawą samą w sobie. Prawdziwa przygoda rozpoczyna się zaraz po przejechaniu rogatek stolicy Kenii. Niezwykłe krajobrazy, kolorowi, intrygujący Nomadzi północnej Kenii, fantastyczne krajobrazy zmieniające się co chwila, od sielankowych równin po groźne góry. Dzika afrykańska zwierzyna w rezerwatach Bawole źródło i Samburu.Odkryj wielką różnorodność, jaką Kenia ma do zaoferownia w tym wyjątkowym safari samolotem i samochodem w trzech najznakomitszych rezerwatach przyrody - Parku Narodowym Tsavo East, Rezerwacie Kilimanjaro Kimana i zadziwiającym Masai Mara. Zobacz ten kraj pełen kontrastów z powietrza i zbliż się do zwierząt na ziemi w tej prawdziwej Afrykańskiej przygodzie.Republika Południowej Afryki jest położonym najdalej na południe państwem kontynentu afrykańskiego, prawie pięciokrotnie większym od Wielkiej Brytanii. Na obszarze 1 223 201 km2 żyje około 41 milionów ludzi. W jego granicach znajdują się suwerenne Królestwa Suazi i Lesotho. Obmywający zachodnie brzegi Atlantyk oraz Ocean Indyjski, opływający wybrzeże wschodnie, spotykają się na wysokości Przylądka Igielnego na południowym krańcu kontynentu. Na północy RPA graniczy z niezależnymi państwami – Namibią, Bostwaną, Zimbabwe i Mozambikiem.Międzynarodowe porty lotnicze w Johannesburgu, Kapsztadzie i Durbanie łączą Republikę Południowej Afryki ze światem, a lotniska lokalne obsługują wiele mniejszych ośrodków miejskich. Do portów w Kapsztadzie, Durbanie i Port Elizabeth zawijają statki transoceaniczne wszelkich bander. Dobrze rozwinięta sieć dróg spina rozległy obszar centralny, łącząc ze sobą małe i duże miasta.Republika Południowej Afryki przyciąga turystów błękitem nieba, dziką zwierzyną, odludnymi terenami i obietnicą słonecznych wakacji. Choć kraj ten nadal boryka się z problemem głęboko zakorzenionych podziałów rasowych, to determinacja, z jaką jego mieszkańcy chcą zbudować wszystko od nowa, sprawia, że jest to teren piękny i pobudzający wyobraźnię.Republika Południowej Afryki, której powierzchnia jest równa powierzchni Francji i Hiszpanii razem wziętych, zadziwia różnorodnością środowiska naturalnego: od pustynnego, niemal “księżycowego” krajobrazu do otoczonego lasem tropikalnych wybrzeża ze Szlakiem Ogrodów, od płaskiego, suchego obszaru Karru do poszarpanych skał Gór Smoczych na południu, wreszcie od wypielęgnowanych winnic Prowincji Przylądkowej do pokrytych wiosennymi kwiatami pół Namalandu. Republika Południowej Afryki może poszczycić się niezwykłym bogactwem flory. Na niewielkim obszarze, w Prowincji Przylądkowej Zachodniej, występuje roślinność twardolistna – krzewiaste zarośla określa się tu jako fynbos. W ich skład wchodzi wiele gatunków srebrnika i wrzośca, którym towarzyszą trawy. Liczne rezerwaty dzikiej zwierzyny, znajdujące się na północy, zamieszkują przedstawiciele największych ssaków lądowych, czyli bawoły, słonie, lamparty, lwy i nosorożce. Mokradła i przybrzeżne rezerwaty, usytuowane wzdłuż wybrzeża wschodniego, roją się od morskich stworzeń oraz barwnych ptaków.Są tu oczywiście ulubione miejsca wypoczynku mieszkańców Południowej Afryki – plaże, gdzie można żeglować na desce, pływać, surfować, łowić ryby i opalać się. Mówi się wręcz o dwóch światach współistniejących w granicach jednego państwa: świecie cywilizacji i bogactwa oraz świecie ubóstwa i zacofania. 7. Zróżnicowanie etniczneNa południe od Sahary mieszka głównie ludność rasy czarnej. Wyróżniamy w niej ludy zbieracko-łowieckie, pasterskie oraz osiadłych rolników.Wśród ludów zbieracko-łowieckich wyróżniamy Pigmejów w Kotlinie Konga i Buszmenów na obszarze Kalahari. Ludność osiadła, uprawiająca ziemię - przede wszystkim plemiona Bantu – zamieszkuje głównie strefę podrównikową o wilgotnym klimacie, dogodnym do uprawy roli.Na suchych, trawiastych obszarach strefy podrównikowej żyją plemiona pasterskie. Plemiona te ciągle wędrują ze swoimi stadami w poszukiwaniu nowych pastwisk. Do najbardziej znanych ludów pasterskich w Afryce należą Masajowie i Zulusi.Na północ od Sahary mieszka ludność biata - plemiona Berberów i Arabowie. Berberowie to lud wędrowny pustyni. Niegdyś ich głównym zajęciem było rzemiosło wojenne, obecnie zaś jest handel. Największą berberyjską grupą etniczną są Tuaregowie. Przeważającą część ludności zamieszkującej Afrykę północną i północno-wschodnią stanowią jednak Arabowie. Ludność rasy białej zasiedla także południową część Afryki. Są to potomkowie osadników z Holandii i Anglii.Ludzie rasy żółtej mieszkają głównie na Madagaskarze (Malgasze). Są potomkami czarnych osadników z Afryki i żółtej ludności wysp Oceanu Indyjskiego.Obecność ludności europejskiej w Afryce ma bardzo długą historię. Już w czasach starożytnych niemal cała północna część Afryki była częścią Imperium Rzymskiego. Od XV do XIX wieku europejscy, handlarze niewolników wywieźli z Afryki do obu Ameryk prawie 100 mln ludności czarnej. W połowie XIX wieku rozpoczęła się kolonizacja Afryki. Pierwszymi kolonizatorami w Afryce byli Belgowie, którzy zajęli Kotlinę Konga. W ich ślad poszli Francuzi, zajmując Afrykę Północno-Zachodnią, Afrykę Zachodnią oraz Madagaskar. Następnie do kolonizacji przyłączyli się Anglicy i Niemcy, penetrując głównie obszary Afryki Wschodniej. Nieco później włączyły się Włochy, zajmując Libię i Etiopię. Na południu kontynentu Europejczyków oczarowała tamtejsza przyroda i klimat. Ponadto odkryli, że znajduje się tam wiele bogactw naturalnych.Biali osadnicy, najpierw Holendrzy, a później Anglicy, opanowali ten teren i utworzyli własne państwo - Republikę Południowej Afryki.Okres kolonialny w Afryce trwał do pierwszej połowy lat 60. XX wieku, kiedy to większość kolonii utworzy własne państwa. Współcześnie obszary zależne w Afryce to tylko niektóre wyspy: Świętej Heleny (posiadłość brytyjska) Reunion i Majona (posiadłości francuskie) oraz obszar Ceu i Melilli (posiadłości hiszpańskie).