Opisz Region Woliński

Położenie Wyspy Wolin i Uznam znajdują się na północno-zachodnim krańcu Polski, odgradzając Zalew Szczeciński i bagniste tereny wstecznej delty Świny w centralnej części północnych brzegów zalewu - od morza. Uznam jest wyspą trans-graniczną, położoną na granicy Polski i Niemiec, Wolin w całości leży na terenie Polski i jest największą wyspą w naszym kraju. Wartość szczególna Szczególną wartością przyrodniczą wysp Wolin i Uznam są kompleksy leśne przyległe do klifowego wybrzeża morskiego wraz z plażą od północy, ekosystemy leśne z borami sosnowymi, torfowiskami, polodowcowymi jeziorami, głazami i kamieniami narzutowymi. W lasach spotykamy wiele stanowisk roślin chronionych, bogatą florę i faunę. Wsteczna delta Świny to prawdziwy ptasi raj. Na Wolinie znajdziemy wręcz modelową rzeźbę terenu pochodzenia polodowcowego i mamy możliwość obserwacji abrazji klifu - dynamicznych procesów erozyjnych. Krajobraz i klimat Około 12 tysięcy lat temu wycofujący się Lądolód Skandynawski opuścił północne Pomorze, pozostawiając po sobie rozległą, płaską i bagnistą dolinę. Płynąca przez nią potężna Praodra niosła ze sobą piachy i kamienie, usypując u ujścia dwa wzgórza, z których z biegiem czasu wykształciły się wyspy Uznam i Wolin. Dziś w krajobrazie tego obszaru możemy dostrzec ślady dawnych wydarzeń. Wysokie moreny czołowe to najwyższe punkty wysp (Grzywacz, Gosań). Bagniste tereny Delty Świny, liczne jeziora, głazy narzutowe rozrzucone w lasach i na brzegach jezior, urwiste klify i piękna plaża z licznymi głazami i kamieniami polodowcowymi; wewnątrz wysp lasy iglaste i liściaste rosnące na mocno pofałdowanym terenie, jak również w miejscach płaskich podmokłych, często zatorfionych - to wszystko tworzy niezwykły i bardzo ciekawy krajobraz. Na terenie ostoi Wolin i Uznam panuje stosunkowo łagodny klimat. Kształtowany jest przez różne masy powietrza niesione przez wiatry z różnych kierunków. Wilgotne masy powietrza znad Europy Zachodniej, latem są powodem wzmożonego zachmurzenia, zimą natomiast przynoszą obfite opady śniegu i deszczu. W okresach wiosennych i jesiennych wieją tu wiatry północne i południowe. Wiatry północne niosą ze sobą chłodne i suche powietrze arktyczne. Wiatry pochodzenia zwrotnikowego niosą suche i ciepłe masy powietrza. W obu przypadkach efektem jest ładna pogoda. Średnie temperatury sięgają tu ok. -2oC zimą i ok., +18oC latem, opady min. 35 mm (luty),  max 80 mm (lipiec) wskazują na morski charakter klimatu panującego na tym obszarze. Ekosystem Na bogaty i różnorodny ekosystem wysp składają się: płaski i niski obszar moreny dennej na wschodniej części Wolina, pasmo wzgórz na północy, z najwyższym wzniesieniem Grzywaczem (115,4 m n.p.m), nadmorskie klify, nadmorskie buczyny ze stanowiskami storczyków, bory, głazy narzutowe i jeziora, a także wsteczna delta Świny z setkami niedostępnych kanałów i wysepek. Tak różnorodne środowiska są siedliskiem wielu gatunków fauny i flory. Siedliska występujące na obszarze wysp Wolin i Uznam z I załącznika Dyrektywy Siedliskowej: • Bagienne solniska nadmorskie, • Bory i lasy bagienne, • Ciepłolubne buczyny storczykowe, • Dąbrowy acydofilne, • Duże płytkie zatoki, • Inicjalne stadia nadmorskich wydm białych, • Kidzina na brzegu morskim, • Klify na wybrzeżu Bałtyku, • Kwaśne buczyny, • Lasy mieszane na wydmach nadmorskich, • Murawy kserotermiczne (priorytetowe są tylko murawy z istotnymi siedliskami storczyków), • Nadmorskie wrzosowiska bażynowe, • Nadmorskie wydmy białe, • Nadmorskie wydmy szare, • Nadmorskie wydmy z zaroślami rokitnika i wierzby piaskowej ( z przewagą rokitnika), • Nadmorskie wydmy z zaroślami rokitnika i wierzby piaskowej (z przewagą wierzby piaskowej), • Obniżenia dolinkowe i pła mszarne, • Płytkie ujścia rzek, • Starorzecza i inne naturalne, eutroficzne zbiorniki wodne, • Suche wrzosowiska, • Suche, śródlądowe murawy napiaskowe, • Torfowiska nakredowe, • Torfowiska przejściowe i trzęsawiska, • Torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą (żywe), • Twardowodne oligo- i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic, • Wilgotne zagłębienia międzywydmowe, • Wydmy śródlądowe z murawami szczotlichowymi, • Zalewane muliste brzegi rzek, • Zmiennowilgotne łąki trześlicowe, • Żyzne buczyny. Świat bezkręgowców reprezentują tu chełbia modra, krab wełnistoręki i rak. Na terenie ostoi występują tygrzyk paskowany – piękny pająk, chrząszcz jelonek, czy motyl paź królowej. Wśród płazów wymienić warto ropuchę paskówkę, żabę śmieszkę i huczka ziemnego – bezogonowego płaza nocnego. Rzadkim i ciekawym gatunkiem występującym na terenie ostoi jest wąż gniewosz plamisty. Niezwykle bogaty jest na wyspach świat ptaków. W rejonie klifu i plaży spotkamy gatunki nadmorskie: powszechnie znane mewy, biegusy i rybitwy. W jesieni pojawiają się tu kaczki lodówki, którym towarzyszą edredony i markaczki. Rzadziej spotkamy gągoły, nury i perkozy. Inaczej sytuacja wygląda od strony zalewu. W stromych, urwistych brzegach swe gniazda zakłada zimorodek. Pas przybrzeżnych wód Zalewu Szczecińskiego obfituje w rzadkie gatunki ptaków. Występują tu m.in. brodziec samotny, kuliczek piskliwy, perkoz dwuczuby, trzcinniczek, płaskonos, łabędź niemy. Nad wodami zalewu zobaczyć możemy błotniaka stawowego. Orła bielika - herbowego ptaka Wolińskiego Parku Narodowego – dostrzec możemy przy brzegach zalewu i ponad terenami delty Świny. W lasach żyje kilka gatunków sów. Większość ssaków żyje w lasach: z mniejszych wymienić można wiewiórki, kuny, łasice, gronostaje, jeże, królik i zające. Dzik, sarna, jeleń to najwięksi przedstawiciele ssaków. Na obszarze ostoi spotkać też możemy borsuka, wydrę i przy ogromnym szczęściu – przy brzegu morza - fokę szarą lub morświna. Zagrożenia W rejonie wysp występują dwojakie zagrożenia. Czynnik cywilizacyjny – kolej, szosy, zła gospodarka wodami podziemnymi, linie przesyłowe wysokiego napięcia, zaśmiecanie środowiska, sezonowość turystyki, kłusownictwo, wędkowanie i rybołówstwo. Zaniechanie prac rolniczych w delcie Świny paradoksalnie komplikuje sytuację - zanikają zarośla słonoroślowe i właściwe im gatunki fauny. Czynnik naturalny obejmuje zmiany klimatu, dynamiczne przemiany różnych biotopów, zanikanie najuboższych zbiorowisk leśnych, oraz przemiany środowisk kserotermicznych. Ochrona przyrody Dla ochrony wyjątkowych wartości przyrodniczych klifowego wybrzeża i wyspy Wolin 3 marca 1960 r. utworzono Woliński Park Narodowy. W granicach parku znalazły się głównie obszary lądowe. W 1996 roku poszerzono zasięg Parku o pasu wód przybrzeżnych o szerokości 1 mili zarówno po stronie morza, jak i Zalewu – od tej chwili WPN stał się pierwszym w Polsce parkiem morskim. Powierzchnia Parku wynosi 10937 ha, z czego ochroną ścisłą objęte są obszary o powierzchni 498,72 ha. Siedziba dyrekcji parku mieści się w Międzyzdrojach.

Utworzony został 3 Marca 1960 roku na terenie województwa zachodnio – pomorskiego u ujścia Odry. Jego zalety to : wyspiarski charakter regionu, występowanie na niewielkim obszarze różnych typów rzeźby, zróżnicowany świat roślinny i zwierzęcy oraz wysokie walory krajobrazowe. Wystepuje ponad 270 gatunków zwierząt objętych ochroną gatunkową. Przez Wolin przebiega główny szlak przelotu ptaków.występuje ponad 1300 gatunków roślin naczyniowych.