W poezji Tadeusza Różewicza zarysowuje się drastyczny obraz świata po wojnie- po zagładzie. Po wielu strasznych wydarzeniach świat ten staje się zmiażdżony, zbezczeszczony, zohydzony, pozbawiony nadziei, wiary i nawet miłości. Nie należy się dawać zwodzić wyglądem człowieka młodego ani jego domniemaną niewinnością - po latach wojny on nie jest młody. Jest już katem i ofiarą. Został mu odebrany nowożytny świat dobroci świętych i starożytny świat szlachetnej siły bohaterów. Jego wiara znikła. Tej twórczości patronuje przekonanie, że po zagładzie nie można pisać, mówić. Po zagładzie jedynie milczenie ma wagę. Jednak Różewicz jako poeta nie ma wyjścia. Musi mówić. I musi głosić milczenie. To się dzieje naraz. Ponieważ jedynie myślenie i jedynie literatura, a zwłaszcza poezja może wyrazić niemożliwe. Jedynie literatura i poezja może człowieka uwolnic od ciezaru sprzecznosci.
Scharakteryzuj świat po zagładzie przedstawiony w wierszach Różewicza
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź