Może to Ci pomoże: Jugosławia – była państwem federacyjnym złożonym z 6 republik i 2 kręgów autonomicznych; krajem wielonarodowym – Serbowie 40%, Chorwaci 22%, a oprócz tego Słoweńcy, Albańczycy, Muzułmanie, Macedończycy, Czarnogórcy, Węgrzy, Turcy, Słowacy, Cyganie, Bułgarzy, Rumuni, Żydzi, Grecy. Mieszkańcy wyznawali trzy religie: prawosławie, katolicyzm i islam. Wojna o niepodległość Chorwacji i Słowenii 1991 – 1992. Gdy rozpadł się obóz socjalistyczny wraz z ZSRR w 1991 r. doszło do rozpadu Jugosławii. Najpierw niepodległość ogłosiły najbogatsze republiki – Chorwacja i Słowenia. Serbowie, stanowiący trzon armii jugosłowiańskiej, nie godząc się na rozpad federacji, próbowali zbrojnie zmusić obie republiki do rezygnacji z niepodległości (1991 – 1992). Wojna zakończyła utrzymaniem niepodległości Słowenii i Chorwacji. Niepodległość uzyskała również Macedonia. Serbia i Czarnogóra utworzyły Nową Jugosławię. Wojna Nowej Jugosławii z Bośnią i Hercegowiną 1992 – 1995. Serbowie głosili hasła nacjonalistyczne, które zaniepokoiły inne narody. Wówczas niepodległość ogłosiła Bośnia i Hercegowina. Nowego państwa nie uznała Nowa Jugosławia i w 1992 r. zaatakowała Sarajewo, stolicę republiki. Wojna trwała aż do 1995 r. i cechowała się olbrzymią brutalnością.. Każdy walczył z każdym – Serbowie, Chorwaci i Muzułmanie. Serbowie dopuszczali się mordów i czystek etnicznych (np. w Srebrenicy wymordowali mężczyzn w wieku rozrodczym). Była to wojna na tle etnicznym i religijnym. Dopiero interwencja NATO zatrzymała działania wojenne. Zawarto układ w Dayton (USA). Na jego mocy powołano siły międzynarodowe IFOR w sile 60 tys. żołnierzy, które miały rozdzielić walczące strony i doprowadzić do zakończenia konfliktu do końca 1996 r. Przeprowadzono wybory pod kontrolą ONZ. Sporny obszar został podzielony na Chorwacko – Muzułmańską Federację i na Republikę Serbską. Problem Kosowa – Kosowo było w Jugosławii republiką autonomiczną, która graniczy z Serbią, Macedonią i Albanią. W 90% zamieszkałe przez Albańczyków, stanowił jednocześnie terytorium Serbii i było ważnym miejscem dla historii Serbii. Gdy w 1991 r. zaczęła rozpadać się Jugosławia w Kosowie przeprowadzono referendum, w którym ludność opowiedziała się za suwerennością. Jugosławia nie uznała jego wyników. W 1992 r. ludność Kosowa wybrała własny parlament i prezydenta. Tej decyzji nie uznała Serbia. Od tej pory sytuacja w Kosowie ulegała ciągłemu pogorszeniu. W 1996 r. ujawniła się Wyzwoleńcza Armia Kosowa, która przeprowadzała zamachy terrorystyczne na Serbów. Władze serbskie odpowiedziały represjami wobec Albańczyków – Albańczykom nie wolno było kupować ziemi, domów ani jej sprzedawać. Otwarta wojna domowa wybuchła w 1998 r. Wyzwoleńcza Armia Kosowa mordowała Serbów, którzy wprowadzili do Kosowa armię i zaczęli pacyfikować prowincję. Państwa europejskie i USA zaproponowały mediację ale ludność Serbii nie zgodziła się na proponowane warunki: autonomię Kosowa i wkroczenie sił NATO, które miały chronić proces pokojowy. Wojska serbskie rozpoczęły kolejną ofensywę i zaczęły wypędzać Albańczyków z Kosowa. Dziesiątki tysięcy uchodźców przekroczył granicę Albanii i Macedonii. związku z zaistniałą sytuacją wojska NATO, bez zgody ONZ, w marcu 1999 r. rozpoczęły interwencję – przez 78 dni prowadzono bombardowania terytorium Nowej Jugosławii. Władze w Nowej Jugosławii zgodziły się na zajęcie Kosowa przez siły międzynarodowe. Kosowem administruje ONZ, a porządku pilnują siły międzynarodowe – KFOR (40 tys.) Warianty rozwiązania sporu, w zależności od strony konfliktu: (1) przyznanie Kosowu autonomii w ramach Republiki Serbii (2) przyznanie Kosowu autonomii w ramach Nowej Jugosławii (3) uzyskanie niepodległości przez Kosowo (4) przyłączenie Kosowa do Albanii i utworzenie tzw. Wielkiej Albanii.
