Źyciorys chrzescijanskiego męczennika (do wyboru)   Andrzej Bobola Bł Jerzy Popiełuszko B Romero

Rodzice Jerzego Popiełuszki Marianna i Władysław, prowadzili gospodarstwo rolne. W latach [[1961]]-[[1965]] uczęszczał do liceum w Suchowoli, a po maturze w 1965 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie. W latach 1966 – 68 odbywał zasadniczą służbę wojskową w specjalnej jednostce dla [[kleryk|kleryków]] w [[Bartoszyce|Bartoszycach]]. W dn. [[28 maja]] [[1972]] r. otrzymał [[święcenia kapłańskie]] z rąk [[kardynał|kard.]] [[stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]], a następnie pracował w [[parafia]]ch w [[Ząbki|Ząbkach]] i [[Anin]]ie. Z Anina został przeniesiony do [[Warszawa|Warszawy]] i był księdzem w Kościele Dzieciątka Jezus, św. Anny oraz, od czerwca [[1980]] roku, w Parafii p. w. Św. Stanisława Kostki . W 1978 roku został duszpasterzem środowisk medycznych w Warszawie. Kapłan „Solidarności” Od sierpnia [[1980]] związany ze środowiskami robotniczymi, aktywnie wspierał także Solidarność. W czasie [[strajk]]u został wysłany do odprawiania [[msza|mszy]] w Hucie Warszawa, w [[stan wojenny w Polsce (1981-1983)|stanie wojennym]] w Kościele św. Stanisława Kostki organizował tzw. 'Msze za Ojczyznę'. Swoją krytyką i sprzeciwem wobec systemu [[komunizm|komunistycznego]] zyskał szerokie poparcie społeczne i popularność w Warszawie, a później także w innych miastach. W czasie stanu wojennego wielokrotnie oskarżany przez władze [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] o zaangażowanie w działalność polityczną, stał się celem działań operacyjnych [[Służba Bezpieczeństwa|Służby Bezpieczeństwa]]. Został w końcu aresztowany w grudniu [[1983]], do procesu jednak nie doszło i objęła go amnestia z lipca [[1984]]. W połowie [[1984]] postać ks. Popiełuszki stała sie przedmiotem licznych ataków propagandowych i publicystycznych władz komunistycznych (zwłaszcza [[Jerzy Urban|Jerzego Urbana]], piszącego pod pseudonimem Jan Rem). Szykany i naciski władz, rosnące zagrożenie (np. upozorowany wypadek koło [[Gdańsk]]a) oraz kłopty zdrowotne ks. Popiełuszki były przyczyną, dla której [[prymas]] [[Józef Glemp]] zaproponował mu jesienią [[1984]] wyjazd na studia do [[Rzym|Rzymu]], pozostawiając jednak decyzję samemu zainteresowanemu. Popiełuszko z propozycji nie skorzystał. proszę ;P  

Święty Andrzej Bobola urodził się prawdopodobnie 30 listopada 1591 r. w Strachocinie. Jego ojciec Mikołaj Bobola był dzierżawcą sołectwa strachocińskiego, wchodzącego w skład dóbr królewskich. W 1606 r., gdy rozpoczynał studia, zginął jego kuzyn Wojciech Bobola w bitwie pod Moskwą. W latach 1606-1611 studiował w szkole jezuickiej w Braniewie, następnie (31 lipca 1611 roku) wstąpił do tego zakonu i nowicjat odprawił w Wilnie. Mistrzem – spowiednikiem św. Andrzeja Boboli w nowicjacie. był ks. Wawrzyniec Bartilius, (1569-1635) jezuita, filozof i teolog. Śluby zakonne złożył 31 lipca 1613. W latach 1613-1616 studiował filozofię na Uniwersytecie Wileńskim; w latach 1618-1622 studiował tam również teologię, nie zdał jednak ostatniego, najważniejszego egzaminu. 12 marca 1623 otrzymał święcenia kapłańskie. Przez rok był rektorem kościoła w Nieświeżu (1623-1624), gdzie wspólnie z księciem Albrychtem Stanisławem Radziwiłłem dążył do uroczystego uznania w ślubowaniach przez Króla Polski, Matki Bożej Królową Polski, co zostało spełnione we Lwowie 1 kwietnia 1656 r. W latach 1624-1630 był kaznodzieją i spowiednikiem w kościele św. Kazimierza w Wilnie. Sprawował też funkcje rektora i doradcy prepozyta w tym kościele. 2 czerwca 1630 złożył profesję (ślubowanie) czterech ślubów zakonnych w kościele św. Kazimierza w Wilnie, po czym został superiorem (przełożonym) domu zakonnego w Bobrujsku w latach 1630-1633. Następnie pracował w Płocku (1633-1636), w Warszawie jako kaznodzieja (1636-1637) i ponownie w Płocku (1637-1638) jako prefekt kolegium i kaznodzieja. Kolejne cztery lata (1638-1642) spędził w Łomży, będąc doradcą rektora, kaznodzieją i dyrektorem szkoły humanistycznej. W okresie od 1642-1646 przebywał w Pińsku i okolicach prowadząc rozwiniętą działalność ewangelizacyjną, a w latach 1646-1652 ze względów zdrowotnych przebywał w Wilnie, przy kościele św. Kazimierza, głosząc kazania i prowadząc wykłady oraz misje. Wrócił ponownie na ziemię pińską, podejmując szeroko zakrojoną ewangelizację – znany jest jako apostoł Pińszczyzny. 16 maja 1657 podczas powstania Chmielnickiego dostał się we wsi Mohilno w ręce Kozaków. Zamęczono go w okrutny sposób na śmierć w rzeźni w Janowie Poleskim.