bulwy - ziemniak kłącza - imbir łodygi gromadzące wodę - kaktus łodygi czepne - winorośl ciernie - śliwa tarnina rozłógi - poziomka
Łodyga spichrzowa – gromadzi materiał zapasowy umożliwiając przetrwanie rośliny w trudnych warunkach. Przykładem roślin wykształcających łodygi spichrzowe są kaktusowate. Cebula – są silnie skróconymi pędami podziemnymi, składającymi się z krótkiej łodyżki, zwanej piętką, i gęsto na niej osadzonych liści zmodyfikowanych do postaci łuski magazynującej zapasy. Z piętki wyrastają korzenie przybyszowe, a na jej wierzchołku znajduje się pączek szczytowy, który w następnym roku rozwija się w pęd kwiatonośny. Cebule występują głównie u roślin jednoliściennych (np. cebula zwyczajna, czosnek pospolity). Gałęziak – zastępuje liście w pełnieniu funkcji asymilacyjnej. Jest to spłaszczona łodyga z miękiszem asymilacyjnym. Gałęziaki występują np. u opuncji i szparagów. Rozłogi – wydłużone pędy roślin płożące się tuż nad powierzchnią ziemi. Zakorzeniając się w węzłach i wyrastając, tworzą nowe rośliny. Po obumarciu rośliny macierzystej lub oderwaniu się od niej, stają się samodzielnymi roślinami. Przykładem roślin wytwarzających rozłogi są poziomki. Ciernie – wyrostki o szydłowatym kształcie, ostro zakończone, chroniące rośliny przed zjedzeniem przez zwierzęta roślinożerne, będące przekształconymi liśćmi lub pędami (np. u tarniny i robinii). Wąsy - podobnie jak ciernie mogą być pochodzenia pędowego lub liściowego. Są to organy czepne, nierozgałęzione lub rozgałęzione, cienkie, wrażliwe na dotyk i pod wpływem bodźca mechanicznego owijające się dookoła podpory. Wąsy pędowe są przekształconymi łodygami, na których mogą występować szczątkowe liście oraz kwiaty. U męczennicy wąsy są przekształconymi pędami bocznymi wyrastającymi z pachwiny liści, u winorośli zaś wąsy stanowią zakończenia osi rozgałęzionego pędu. Źdźbło – zielna łodyga roślin z rodziny wiechlinowatych (traw). Cechuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, pomimo delikatnej i lekkiej budowy. Składa się z pustych międzywęźli oraz pełnych węzłów (kolanek). Łodygi ze względu na trwałość dzieli się na: zielne – nietrwałe, obumierające pod koniec sezonu wegetacyjnego, występują u roślin jednorocznych (słonecznik, bób, dynia, rumianek), u dwuletnich (marchew, brukiew, pietruszka) i bylin, tracących na zimę część nadziemną, zimujących zaś w postaci organów przetrwalnikowych: np. cebul, kłączy lub bulw. zdrewniałe – trwałe, występujące u drzew i krzewów. Ze względu na przekrój: obła: róża, dąb, trójkanciasta: konwalia majowa, czterokanciasta: jasnota biała. Ze względu na sposób wzrastania[3]: wzniesione: tulipan, płożące: dynia, pnące: wijące: powój, chmiel czepne: psianka słodkogórz (czepne pędy boczne), przytulia czepna (czepne włoski), bluszcz pospolity (czepne korzenie), dzika róża (kolce), groch zwyczajny (wąsy pochodzenia liściowego), winorośl właściwa (wąsy pochodzenia pędowego).