Instrumenty perkusyjne . Dzielimy je na : a ) o określonej wysokości brzmienia ( instrumenty te posiadają dźwięki o różnej wysokości , możliwe jest na nich wykonanie melodii ) b ) o nieokreślonej wysokości brzmienia ( powstałe na nich dźwięki są jedną wysokością , a melodia nie jest możliwa do wykonania ) Dzielimy je również na : c) samobrzmiące , czyli idiofony ( źródłem dźwięku jest cały instrument, a nie tylko jego część np. struna ) d) membranowe, czyli membranofony ( bo źródłem dźwięku jest drgająca błona - membrana ) Do instrumentów perkusyjnych należą : ksylofon, wibrafon, dzwonki, czelesta, kotły, bęben wielki, werbel, tamburyn, gong, tam - tam, talerze, trójkąt, kastaniety, marimba, triangel . Ksylofon - jest instrumentem pochodzącym z Azji, zbudowany z szeregu drewnianych płytek, w które perkusista uderza pałeczkami. Skal instrumentu zależy od ilości płytek , obejmuje skalę od g 1 do c 4 , lub c1 - c 5 . Wibrafon - zbudowany na początku XX wieku , charakterystyczny wibrujący dźwięk powstaje w nim poprzez uderzenie pałeczkami , dźwięk wzmacniany jest zamontowanymi metalowymi rurami . Skala wacha się w okolicach 4 oktaw . Czelesta - instrument posiadający klawisze, zbudowana pod konic XIX w. , grający naciska klawisze co powoduje uderzenie młoteczka . Kotły - pochodzą s krajów arabskich, a w Europie znalazły się już w średniowieczu . Mają kształt półkul, a na ich wierzchu znajduje się napięta skóra ośla lub koźla . Bęben wielki - największy bęben w całym zestawie perkusyjnym , charakteryzujący się mocną konstrukcją i niskim brzmieniem . Wraz z werblem daje postawę rytmu . Średnica instrumentu mieści się w zakresie od 18 do 26 .
