Adam Hilary Bernard Chmielowski, późniejszy Brat Albert, pochodził ze szlacheckiego rodu. Urodził się 20 sierpnia 1845r. w Igołomi koło Krakowa. Był najstarszym z czworga dzieci Wojciecha i Józefy. w !853 r. zmarł mu ojciec, a w czternastym roku życia osierociła go matka. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny. Amputowano mu nogę ale się nie poddał. Miał w tedy 18 lat. Studiował malarstwo. Będąc we Lwowie w roku 1889 zaczyna malować Chrystusa. Obliczicze umęczonego Jezusa odnajduje w człowieku ubogim i bezdomnym. Mając 42 lata Adam Chmielowski porzuca artystyczne życie, postanawia się oddać na wyłączną służbę Bogu-pomocy ludziom bezdomnym. w 1887 wkłada habit i przyjmuje imię Albert. Rok póxniej zakłada dwa nowe zgromadzenia Braci Albertynów i sióstr Albertynek oparte na regule św. Franciszka z Asyżu. w raz ze swimi współbraćmi organizuje domy dla siert, kalek,starców i nieuleczalnie chorych. Pieniądze zdobywa kwestując na ulicach Kakowa. W Zakopanym wybudował pustelnię gdzie aby zarobić na nią pieniądze pracował przy budowie drogi do Morskiego Oka. Słynne słowa Brata, że trzeba:: każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, nagiemu odzież;bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraśc albo żebrać dla utrzymana życia"" Brat Albert zmarł w dzień Bożego Narodzenia 1916 roku. Żegnały go tłumy Krakowian. Beatyfikacja Brata Alberta w 1983r w Krakowie jak i i kanonizacja 1989r w Rzymie dokonał papież Jan Paweł II. Brata Alberta można naśladować w całym jego życiu być otwartym na drugiego człowieka, bo należy głęboko rozumieć prawdę, która jest właściwością i własnością samego Chrystusa;Trzeba być ubogim, ażeby innych ubogacać, trzeba nie mieć, nie posiadać, ażeby innych obdarzać.....
