referat kultura chrześcjańska w polsce : ) nie duzo tak na 1 strone Daje  naj : )

Obrządek rzymsko-katolicki w Polsce w drugiej połowie X wieku Ten stan rzeczy toruje drogę drugiemu z wymienionych poglądów, iż Polska od razu przeszła z kultu pogańskiego do kultu chrześcijańskiego o obrządku rzymskokatolickim. Ale i w tej sprawie zarysowały się dwa stanowiska. Starsi badacze - zgodnie z przekazami Thietmara i Galla Anonima - utrzymywali zawsze, że chrześcijaństwo dotarło do Polski za pośrednictwem Czech z południa, z terenu Bawarii, w szczególności z diecezji ratyzbońskiej (Ratyzbona-Regensburg). Obecnie coraz więcej zwolenników zdobywa sobie pogląd, że pierwsi misjonarze przyszli do Polski z terenów Nadrenii, z kręgu kolońsko-leodyjskiego, przy osobistym udziale cesarza Ottona I. Oba poglądy łączy jeden wspólny mianownik: misję chrystianizacji przeprowadzili duchowni niemieccy, a Mieszko I przyjął chrzest aby uchronić Polskę przed najazdami niemieckimi, mającymi jakoby na celu szerzenie takiej misji wśród pogan. To ostatnie twierdzenie jest z gruntu fałszywe. Nie znamy ani jednej wyprawy wojennej niemieckiej, która by sobie stawiała cele misyjne. Znamy tylko jedną taką wyprawę z okresu wojen krzyżowych, gdy w roku 1147 pod naciskiem francuskiego cystersa, Bernarda z Clairvaux, książęta niemieccy urządzili wyprawę na Słowian połabskich i na Pomorzan zachodnich, grożąc im wytępieniem, jeżeli nadal będą trwać przy wierze w bożków.Wszystkie inne ówczesne wyprawy na Słowian miały na celu przede wszystkim ujarzmienie polityczne; chrystianizacja i zaprowadzenie organizacji kościelnej na ich ziemiach były ich skutkiem - miały służyć umocnieniu panowania świeckiego. W połowie X w. ówczesna Polska piastowska, z swoim rdzeniem w Gnieźnie, sąsiadowała z diecezjami dwu metropolii niemieckich: od południa z biskupstwem ratyzbońskim, podległym arcybiskupowi salzburskiemu, oraz z świeżo za Odrą utworzoną (948) diecezją breńską (brandenburską), podległą arcybiskupowi mogunckiemu. W toku organizacji było też arcybiskupstwo magdeburskie, które ostatecznie powstało dopiero w roku 968. Jurysdykcji biskupa ratyzbońskiego podlegały Czechy właściwe, natomiast Morawy mieściły się w granicach diecezji passawskiej (Passawa nad Dunajem). Ponieważ w pierwszej połowie X w. Czesi opanowali Śląsk i ziemie wiślańsko-lędziańskie aż po Bug i Styr, ówczesna Polska południowa znalazła się w zasięgu oddziaływań organizacyjnych i misyjnych obu wymienionych biskupstw bawarskich. W Krakowie już w drugiej połowie X w. spotykamy przejawy szerzenia się ideologii chrześcijańskiej, co najlepiej uwidoczniło się w przejściu od pogrzebów ciałopalnych do szkieletowych, a także w powstaniu tam pierwszych świątyń (np. na Wawelu, zapewne kościół św. Michała, rotunda B; w Krakowie znajdowała się stała wojskowa załoga czeska). Mniej przejrzyście zarysowała się sytuacja na odcinku diecezji brandenburskiej. Jest mało prawdopodobne, aby biskup tamtejszy, stojąc przed ogromnym zadaniem chrystianizacji swoich własnych podopiecznych, mógł zdobyć się już wówczas na podjęcie dodatkowego trudu za Odrą.