Idę podwórkiem i nagle zobaczyłam małego szczeniaczka labladora. Miał złamaną nóżkę, więc nie mógł sam chodzić. Postanowiłam się nim zaopiekować i właśnie tutaj zaczął się problem, gdyż mój tata nie znosi psów. Ukryłam więc szczeniaczka w pralni i codziennie do niego przychodziłam, aby go nakarmić. Pewnego dnia jednak moja siostra odkryła, że mam pieska w pralni. Pozwoliłam też jej się nim zajmować, gdyż sama byłam już bardzo zmęczona wstawaniem o 6.00 rano i karmieniem zwierzaka. Ustaliłyśmy z siostrą, że będziemy chodzić do niego na zmiany. Piesek rósł i rósł. Wieczorem, gdy całą rodziną jedliśmy kolację rozległo się szczekanie. Tata to usłyszł i pobiegł na dół. Okazało się, że w pralni wybuchł pożar. Tata wziął szybko pieska, a sam pobiegł po gaśnice, aby ugasić pożar. Wszystko skończyło się szczęśliwie,a piesek mógł zostać z nami. Mam nadzieje, że się podoba. Pozdrawiam!
