Scena, gdy Romeo wbiega do grobowca widzi, jego zdaniem nieżyjącą Julię. Bogowie! Czemuście się na mnie zawzięli? Oto biegnę do mjej ukochanej i zastaję ją martwą. Czy coś jeszcze jest w stanie pogorszyć mój stan? Nogi mam jak z waty, chciałbym krzyczeć i krzyczeć, wyrzucić z siebie całą złość i zawód. Dlaczego tak musi być? Czy istnieje jeszcze jakaś sprawiedliwość? Moje życie jest stracone gdy jej nie ma przy mnie. Nic juz nie ma sensu. Dlaczego odbieracie mi coś, co najbardziej kocham? Żadna miłość nie równa się z tą, jaka łączyła mnie i Julię. Przeklinam tych ktorzy stali na naszej drodze! Nie zaznacie spokoju. z żałości nie mam siły myśleć. Nie potrafię już myśleć o przyszłości. Jeśli teraz ktoś spojżałby na mnie zobaczyłby szaloną furię w moich oczach. Teraz jedyne co nas dzieli to granica życia i śmierci. Dlatego muszę ją przekroczyć by wreszcie złączyć się z moją ukochaną.
