napiszcie mi 2 łańcuchy poakrmowe ze zwierzętami łąkowymi : mieszkańcy i goście  

1-koniczyna>>>mszyca>>>pasikonik>>>żaba>>>bocian 2-tomla>>>dżdżownica>>>kret>>>bocian

Geograficzne rozmieszczenie żółwi Żółwie żyją w różnych strefach klimatycznych: tropikalnej, subtropikalnej i umiarkowanej - na prawie wszystkich kontynentach globu ziemskiego: w Ameryce Północnej i Południowej, Afryce, Australii, Azji i w Europie. Spotyka się je w środowisku wodnym (morza, rzeki, jeziora, stawy, sadzawki, bagna), a także w środowisku lądowym (sawanny, stepy, półpustynie, tropikalne lasy, tereny kamienisto - skalne). Najdogodniejsze warunki znalazły żółwie w klimacie ciepłym i tam też występują najliczniej. Pomimo niedoskonałości w rozwoju układu, który zapewniałby utrzymanie stałej temperatury, żółwie opanowały także rejony o klimacie dla nich niekorzystnym (umiarkowany, gorący). Możliwe jest to dzięki umiejętności obniżania aktywności życiowej w porach chłodu i suszy. Uzależnienie wszystkich procesów witalnych od temperatury zewnętrznej (zmiennocieplność) jest przyczyną niewystępowania żółwi w strefach podbiegunowych. Wygląd żółwi lądowych i wodnych Pancerz żółwi lądowych jest wypukły. Kończyny są bardzo silne i słupowate (przypominają nogi słonia), zakończone dobrze rozwiniętymi, pięciopalczastymi łapami. Zmniejszoną liczbę palców (do czterech) ma jedynie żółw stepowy (Agrionemys horsfieldi ). Mocno wysklepiony karapaks jest bardzo wytrzymały, a przy przewróceniu się żółwia na grzbiet gwarantuje mu powrót do pozycji właściwej. Energiczne ruchy ciała powodują rozbujanie pancerza i przyjęcie pozycji grzbietnwo-bocznej. Po zaparciu się kończynami o nierówności gruntu, zwierzę z łatwością powraca do ułożenia frykański żółw lądowy Torniera (Malacochersus tornierr) ma bardzo elastyczny i zupełnie spłaszczony karapaks. Wynika to z zamieszkiwania w ciasnych szczelinach kamienistych suchych stoków skalnych. Żółwie żyjące w środowisku wodnym (błotne, wodne, morskie) mają zwykle cały pancerz silnie spłaszczony, często z tendencją do pewnej redukcji. Baliowaty kształt skorupy i mniejszy jej ciężar ułatwiają pływanie. Szybkie poruszanie się w wodzie nie tylko ułatwia zdobycie pokarmu, ale i umożliwia ucieczkę przed wrogiem. Pomagają w tym kończyny zwierzęcia, przystosowane do ruchu w wodzie. Są one płaskie i mają palce połączone błonami pływnymi. Doskonałym zaadaptowaniem do środowiska wodnego cechują się nogi żółwi morskich. Ich przednie kończyny ze znacznie zredukowanymi palcami wyglądają jak długie, płaskie wiosła. Dzięki nim mogą pływać z szybkością ponad 32 km/h. Przedstawiciel żółwi pudełkowych (Cuora amboinensis), który nie pływa zbyt szybko, ma silnie wypukły pancerz. Wyjątkowość tego zjawiska w świecie żółwi wodnych jest szczególna. Żółwie te potrafią tak doskonale zatrzasnąć pancerz, że nie można włożyć nawet włosa między części skorupy. Jest to następstwem przystosowania budowy skorupy do sposobu życia (bierny, przez długi czas leży pod wodą), a nie do warunków środowiskowych. Wielkość żółwi i długość ich życia Największym żółwiem z obecnie żyjących jest morski żółw skórzasty (Dermochelys coriacea). Może on dorastać do długości 215 cm oraz osiągać ciężar 600 kg. Bardzo duże rozmiary osiągają lądowe żółwie słoniowe (Geochelone elephantopus) z wysp Galapagos. Dorastają do długości 120 cm i ważą około 250 kg. Najmniejszymi wśród tych zwierząt są: żółw pajączkowy (Pyxis arachnoides) o rozmiarach 11-12 cm i żółw wonny (Sternotheurs odoratus) nie przekraczający 15 cm długości. Żółwie są zwierzętami długowiecznymi. Żółw błotny (Emys orbicularis) występujący między innymi w Polsce, żyje około 100 lat. Odnotowany jest przypadek przeżycia w niewoli 152 lata przez żółwia olbrzymiego (Geochelone gigantea), który został odłowiony już jako zwierzę dorosłe. Uważa się, że zarówno na wolności, jak i w niewoli zwierzęta te żyją tak długo, jak pozwala im na to człowiek. Budowa i funkcja powłoki ciała Żadne ze zwierząt nie posiada tak solidnej i twardej okrywy jak żółwie. Doskonale chroni ona wnętrze organizmu przed urazami z zewnątrz. Poza tym jest pancerzem, w którym stworzenie może ukryć się w razie niebezpieczeństwa. Wyróżniamy w niej część grzbietową (karapaks) i część brzuszną (plastron). Połączone są one ze sobą tzw. mostkiem. Cała okrywa nazywana jest pancerzem lub skorupą. Większość gatunków żółwi ma pancerz zbudowany z płytek kostnych i okrywających je od ze wnątrz tarczek rogowych. W części grzbietowej skorupy płytki kostne powstały z przekształcenia wyrostków ościstych kręgów i żeber. W części brzusznej - z przekształcenia żeber brzusznych, kości obojczykowych i międzyobojczykowych. Mostek może ulegać skostnieniu albo pozostaje łączem chrzęstnym lub ścięgnistym. Wytrzymałość swą zawdzięcza pancerz naprzemiennemu nałożeniu się tarczek rogowych na płytki kostne. Możliwe jest to dzięki niejednakowej liczbie tworów rogowych i kostnych oraz różnej ich wielkości i odmiennym kształtom. Zrosty płytek występują mniej więcej w środku tarczek. Rogowy pancerz karapaksu składa się ze środkowego nieparzystego rzędu tarczek kręgowych, z dwóch bocznych rzędów tarczek żebrowych i zewnętrznych tarczek brzeżnych. W tarczkach brzeżnych wyróżniamy -w kierunku do głowy - tarczkę karkową, parzyste tarczki brzeżno-kołnierzowe, brzeżno-ramieniowe, brzeżno-boczne, brzeżno-udowe na każdym boku skorupy i stykające się ze sobą pojedyncze tarczki nadogonowe. W skład rogowego plastronu wchodzą parzyste tarczki szyjne, ramieniowe, piersiowe, brzuszne, udowe i odbytowe. Każda tarczka pancerza okolona jest fałdem wzrostowym. W tych miejscach ból odczuwany jest przez żółwia znacznie silniej. Fałdy te mają różną szerokość i świadczą o tempie wzrostu żółwia. Większą szerokość osiągają podczas przyrostu w aktywnych porach roku (wiosna-lato), a mniejszą w sezonie niekorzystnym dla zwierząt (jesień-zima). Dlatego wiek nie może być dokładnie określany na ich podstawie, gdyż podczas choroby, trudnych warunków bytowych dochodzi do hamowania wzrostu fałd i zakłócona zostaje regularność w ich tworzeniu. U niektórych gatunków żółwi budowa pancerza jest odmienna od opisanej. Na przykład część kostną skorupy żółwiaka chińskiego (Trionyx sinensis) okrywa gładka skóra. Żółw (Terrapene ornata) poza mostkiem, który scala boki górnego i dolnego pancerza, ma elastyczny, biegnący poprzecznie zawiasowaty szew w plastronie. Dzięki temu potrafi szczelnie chować głowę i kończyny w skorupie. Zawiasowaty karapaks posiada także żółw Kinixys erosa. Natomiast u żółwia jaszczurowego (Chelydra serpentina) dolna część pancerza uległa bardzo dużemu zmniejszeniu. Tendencja do zmniejszania ciężaru ciała przez redukcję pancerza świadczy o przystosowaniu żółw drapieżnych do ataku. U wszystkich żółwi skóra okrywająca części miękkie jest stosunkowo gruba. Może być pokryta rogowymi płytkami, brodawkami lub silnie pofałdowana. Dlatego dobrze chroni zwierzę przed urazami mechanicznymi i umożliwia świetne maskowanie się. Przykładem jest żółw mata-mata (Chelus fimbriatus), którego skóra na głowie i szyi dodatkowo usiana jest wąsami, brodawkami i naroślami. Skorupa, oprócz sprawowania bierne funkcji w systemie obronnym (kryjówka prze wrogiem), zdolna jest do zbierania i przekazywania żółwiowi informacji o drganiach gruntu na którym on przebywa. Warstwa rogowa pancerza zbudowana z martwych komórek zachowuje się jak żywy organ. Dzięki tej właściwości żółw może w porę odebrać sygnały o zbliżaniu się wroga i spokojnie ukryć się w pancerzu. Gdy wibracja ustaje, wychodzi z osłony. Zmysły Wszystkie żółwie mają bardzo dobrze rozwinięty narząd wzroku i węchu. Rozpoznają niektóre kolory i kształty. Proste formy figur geometrycznych są łatwo przez nie zapamiętywane. Można przypuszczać, że odróżniają swojego właściciela od nieznanych im osób, Ujrzenie po raz pierwszy obcego im człowieka wyzwala u nich chęć ucieczki i ukrycia się. Widzą pewien zakres światła podczerwonego, które jest niewidoczne dla .ludzi. Z dużych odległości wyczuwają zapach jedzenia. Do pokarmu, szczególnie przez siebie lubianego, biegną szybko. Jedzenie nie akceptowane, nawet jeżeli kolorem nie różni się od przysmaku, nie wyzwala u nich aktywności ruchowej. Nie znoszą silnych zapachów, przede wszystkim dymu papierosowego. Wydaje się, że zdolność słyszenia żółwi jest ograniczona do niskich częstotliwości - poniżej głosu ludzkiego. Dlatego najprawdopodobniej mija się z sensem zachęcanie żółwia głosem do jedzenia, tak jak to się czyni w przypadku np. kota. Pukanie w szybę terrarium czy stukanie w podłogę będą bardziej skuteczne przy uczeniu żółwi różnych odruchów niż ich nawoływaniu. Stworzenia te doskonale omijają przeszkody, wyczuwają zagłębienia i nierówności gruntu. Świadczy to o dobrze rozwiniętym zmyśle równowagi. Zachowanie żółwi Gady te w większości są stworzeniami łagodnymi i oswajają się szybko. Niektóre z nich jednak z wielką trwożliwością i ostrożnością reagują na bodźce płynące z otoczenia. Żółw błotny przy najmniejszym niebezpieczeństwie natychmiast zaczyna uciekać. Natomiast żółwie pudełkowe potrafią - w sytuacjach dla nich groźnych - zamknąć bardzo szczelnie pancerz i trwać w nim, aż minie zagrożenie. Niewielka grupa żółwi, np. żółwie miękkoskorupowe, nie bronią się biernie. W sytuacjach dla siebie niekorzystnych z pasją atakują przeciwnika. Są wtedy bardzo agresywne i mogą wyrządzić krzywdę. Na lądzie wszystkie żółwie poruszają się bardzo niezgrabnie i wolno. Nogami badają dziury, występy skalne i inne przeszkody, z których mogłyby spaść. W razie potrzeby potrafią chodzić bardzo szybko. Zwierzęta te bardzo lubią słońce, ciepło i niezbyt dużą wilgotność, ale jak wszystkie gady nie tolerują zbyt wysokich i zbyt niskich temperatur, .gdyż nie potrafią regulować wewnętrznej temperatury ciała. Brak tych zdolności spowodował u żółwi wytworzenie innych mechanizmów ułatwiających im przetrwanie w warunkach dla nich niekorzystnych. W strefie umiarkowanej, podczas zimnych okresów w ciągu roku, żółwie zapadają w sen zimowy (hibernację). Zagrzebują się w błocie lub dużej masie roślin poniżej zamarzającej powierzchni. Wszystkie procesy życiowe niemalże zanikają. Materiały energetyczne (zapasy tłuszczu) zużywane są na podtrzymywanie pracy serca, płuc i mózgu. Inne żółwie, np. stepowe, aby uchronić się przed przegrzaniem, niedostatkiem wody i pokarmu, zasypiają. Ten letni sen nazywany jest ekstywacją. Nie wszystkie żółwie potrafią pływać, ale wszystkim woda sprawia dużą przyjemność. Zachowanie się różnych żółwi w okresie godowym jest bardzo podobne do siebie, chociaż każdy gatunek ma coś specyficznego w czasie zalotów. Jedne samce nieruchomo Obejmują łapami karapaks samicy, inne podszczypują, chrząkają, uderzają głową lub katapaksem, a jeszcze inne, np. wodne - opływają samicę w taki sposób, jak gdyby fruwały w wodzie. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Samiec usadawia się na tylnej części grzbietu samicy, zbliżając jednocześnie otwartą kloakę do jej kloaki i wprowadza w nią narząd kopulacyjny. Ciekawie w okresie godowym zachowuje się samiec żółwia pudełkowego. Wsuwa on swoje stopy tylnych kończyn pomiędzy część górną f dolną pancerza samicy. Działają one jak klin uniemożliwiający zamknięcie skorupy. Pozostaje on w tym uwięzieniu przez kilka godzin, nawet wówczas, gdy akt zapłodnienia już dawno zakończył się. Samica składa jaja w jamie-gnieździe, wykopanej tylnymi nogami przez siebie w podłożu. Pierwsze złożenie jaja nastąpi nawet wtedy, gdy samicy uniemożliwi się kopanie dołu. Wylęganie jaj uzależnione jest przede wszystkim od temperatury. Z jaj złożonych w tym samym miejscu, przez tę samą samicę i w tym samym czasie, w zależności od ogrzewania poszczególnych jaj, mogą wykluwać się młode w długich odstępach czasu między sobą. Okres od pierwszego lęgu do ostatniego może wynosić jeden miesiąc, a nawet dłużej. Olbrzymy z wysp Seszeli i Galapagos Wciąż istnieją na świecie gatunki żółwi lądowych, których pancerze osiągają długość od 110 do 120 cm. Dotrwały one do naszych czasów dzięki temu, że zwierzęta drapieżne nigdy nie pojawiły się na tych wyspach, a człowiek dopiero od niedawna zaczął intensywnie eksploatować zasoby przyrody w tych rejonach świata. Spotyka się opisy mówiące, że 300 lat temu było tak dużo żółwi na Seszelach i Galapagos, że chodząc po ich grzbietach można było przejść całą wyspę wzdłuż i wszerz nie dotykając stopą ziemi. Dużo się zmieniło od tamtych czasów. W XVIII I XIX wieku piraci, wielorybnicy i osadnicy polowali i zabijali żółwie nie tylko dla zaspokojenia głodu, ale głównie dla zysku. Panowała wówczas moda na mięso tych zwierząt; Uznawano je za delikatne. Wielu ludzi twierdziło, że jest ono znacznie smaczniejsze od drobiu i cielęciny. Dla ludzi podróżujących po morzach, a szczególnie dla poławiaczy wielorybów, żółwie były pożywieniem, magazynami mięsa. Przechowywano je, bez karmienia, w ładowniach statków nawet do półtora roku. Żółwie potrafiły przeżyć tak długo dzięki zdolnościom gromadzenia dużych zapasów tłuszczu, służącemu im do zaspokojenia potrzeb energetycznych i do magazynowania potrzebnej do życia wody. Podobnie jak wielbłądy i wiele gryzoni żyjących na pustyniach, żółwie słoniowe i olbrzymie mogą w warunkach naturalnych przetrwać suche okresy na jałowych obszarach przybrzeżnych. W poszukiwaniu wody często opuszczają te niegościnne rejony i wędrują do zalesionych obszarów leżących w głębi wysp.Na każdej wyspie archipelagu Galapagos żółwie słoniowe różnią się znacznie wyglądem. Jedne mają karapaks kopulasto zaokrąglony, u drugich przypomina on łańcuch górski z wolno stojącymi szczytami, a u jeszcze innych nad szyją i tylnymi nogami tworzą się potężne wachlarze. Różnice te wynikają z odmiennego sposobu pobierania pokarmu i zwyczajów bytowania.Zdolności adaptacyjne żółwi do różnych warunków środowiska zainspirowały angielskiego przyrodnika Karola Darwina do stworzenia teorii o pochodzeniu gatunków. Żółwie morskie Parę razy w roku, w porze godowej, żółwie morskie wychodzą na ląd. Nocą cierpliwie wloką się przez piachy tropikalnych plaż, tam gdzie zbudują gniazda i złożą jaja. W wy branym miejscu, tylnymi nogami kopią dół o głębokości około 60 cm, do którego w poszczególnych lęgach składają w zależności od gatunku od 500 do 1000 jaj w kształcie piłeczki pingpongowej. Dawniej sądzono, że podczas "porodu" żółwice płaczą z bólu. Obecnie wiadomo już dlaczego z żółwich oczu płyną łzy. W ten sposób usuwany jest z organizmu szkodliwy zapas soli, którą zjadają w dużych ilościach z pokarmem morskim. Po złożeniu jaj zasypują gniazdo i jak gdyby dla zmylenia wrogów nie od razu wracają do morza. Idą jeszcze parę metrów dalej w głąb lądu, i po jakimś czasie zaczynają wędrówkę powrotną. Rano jedynym śladem bytności żółwic na plaży jest wyraźna ścieżka na piasku. Po około dwóch miesiącach, jednej nocy i prawie w tym samym czasie, wyłaniają się na powierzchnię wszystkie wyklute żółwiki i pod osłoną mroku przebywają drogę dzielącą je od morza. Zachowanie się ich w czasie klucia i tuż po wykluciu przez długi czas było dla ludzi tajemnicą. Teraz już wiadomo, że żółwiki wycinają w skorupie jaj małą dziurkę ostrym rogowym naroślem na szczycie ich dzioba. Z nastaniem ciemności, jak gdyby na umówiony znak, wszystkie żółwiki wychodzą z gniazda. Sygnałem są ruchy pierwszego klującego się zwierzęcia, który trąca kończynami sąsiada, a ten z kolei następnego. I tak aktywność rozprzestrzenia się na całą grupę. Najwyżej położone zwierzęta, gramoląc się do góry zdrapują piach, który spada na dno. Dół robi się coraz płytszy i cała grupa wychodzi z niego niemalże w jednej chwili. Instynkt nakazuje im kierować się do najjaśniejszych miejsc. W nocy, na tropikalnej plaży, brzeg morza jest najbardziej oświetlony. Efekt ten wywołany jest odbiciem światła księżyca i gwiazd od powierzchni wody. Jeżeli zdarzy się, że któryś żółwik wyjdzie na powierzchnię ziemi w ciągu dnia, gdzie temperatura powietrza wynosi około 30C, natychmiast przestaje kopać i nieruchomieje. W ślad za nim całe gniazdo przerywa pracę i budzi się do życia dopiero po zachodzie słońca. Sens takiego zachowania jest zrozumiały - podczas dnia czyha na nie znacznie więcej niebezpieczeństw niż w porze nocnej. Żółwiki mają wrodzoną zdolność odróżniania zimnej nocy od tropikalnego dnia. Oczywiście nawet największe ciemności nie gwarantują całkowitego bezpieczeństwa przed drapieżnikami. Wiele zwierząt poluje właśnie w nocy, a nowo narodzone żółwie są dla nich łatwym łupem. Znaczna część tej dziwnej żółwiej procesji wędrującej do morza, ginie już na lądzie. Reszta dociera do wody, ale i tu nie brak niebezpieczeństw. Dlatego tylko podróż w ogromnej masie daje szansę przetrwania pojedynczym osobnikom. Nielicznym udaje się po pięciu latach osiągnąć dojrzałość fizyczną i znów -zazwyczaj na tej samej plaży -wykopać gniazda i złożyć jaja, dając tym samym biologiczną ciągłość gatunku. Ochrona żółwi Obecnie na wolności żyje około 330 gatunków żółwi. Co roku ich liczba zmniejsza się znacznie i niektórym grozi całkowite wyniszczenie. W południowej części Europy masowo odławiany był żółw grecki i mauretański, we wschodniej - stepowy (sprzedawany potem jako żywa zabawka). W Ameryce Północnej środowisko naturalne ogałacane jest z żółwi diamentowych i jaszczurczych, a w Ameryce Południowej masowo wybiera się jaja żółwi terckay i arrau. Nabywców jest wielu, gdyż mięso i jaja tych zwierząt mają doskonałe właściwości kulinarne. Poza tym jaja żółwi wykorzystywane są do produkcji kremów kosmetycznych i olejków. Wyspy Galapagos przez długie lata stanowiły naturalną spiżarnię dla załóg żaglowców, zaopatrujących się w świeże mięso żółwi słoniowych i olbrzymich. Obecnie również smakosze wysoko sobie cenią mięso i jaja żółwi. W Anglii zupa żółwiowa stanowi tradycyjne i obowiązkowe dania na bankiecie u każdego burmistrza miasta rozpoczynającego swoje urzędowanie. Coraz rzadziej spotyka się w morzu żółwia szylkretowego, z którego skorupy wyrabiano cenne drobiazgi galanteryjne (z tzw. szylkretu). Rządy państw, w których żółwiom grozi zagłada, wprowadziły przepisy prawne zakazujące handlu i odławiania tych zwierząt. Niektóre gatunki zostały objęte całkowitą ochroną. W ślad za czysto prawnym postępowaniem podjęto także działania praktyczne. Utworzono ośrodki hodowlane, w których żółwie (przeważnie morskie) są rozmnażane i następnie wypuszczane na wolność. Prowadzone są próby sztucznego wylęgu i odchowu żółwi z jaj zebranych w środowisku naturalnym i po udanym eksperymencie, ponowne zasiedlanie osobnikami mogącymi samodzielnie w tym środowisku przetrwać. Środki finansowe i Fundusz na Rzecz Dzikich Zwierząt (WWF). Duże zasługi materialne i praktyczne na rzecz ochrony żółwi oddało Bractwo Zielonego Żółwia (Brotherhood on the Green Turtle) powołane przez Johna H. Philippsa. Żółw błotny, jedyny w Polsce gatunek żółwia żyjącego na wolności, jest pod ścisłą ochroną. Nie wolno go odławiać, trzymać w domu, handlować nim, zabijać oraz wybierać i niszczyć jego jaj. Dziś na ziemi żyje ok. 220 gatunków żółwi. Proszę czekać...