Pandora z Epimeteuszem otworzyli puszkę, a z niej wyleciały straszne gady i płazy. W ten sposób zesłali na ludzi same niesczęścia i choroby gdyż była to puszka bólu i cierpień. Nie pomogły starania Prometeusza, nie był w stanie pomóc wszystkim. Epimeteusz czynił wyrzuty Pandorze, oboje wzajemnie oskarżali się o nieszczęście, którego przysporzyli ludziom. Rozżalona Pandora rozpłakała się i były to pierwsze na świcie łzy, ktore upadły na ziemię. Kontynuacja opowieści (wersja optymistyczna) - Co robić? - zastanawiała się Pandora. Przecież to moja wina. Ci wszyscy biedni ludzie cierpią przecież przeze mnie. Muszę to jakoś zmienić, ale jak? Sama nic nie zrobię. A może Atena mi pomoże, jest przecież Boginią Mądrości. Poszła do Ateny i płacząc prosiła ją o pomoc. Atena zgodziła się bo kochała Pandorę, ponadto kiedyś uczyła ją wielu pożytecznych rzeczy. Ponieważ sama nie czuła się na siłach by pomóc Pandorze poszła do Zeusa, którego była ulubioną córką. Zeus miał zawsze słabość do Ateny, w końcu to ona kiedyś wyskoczyła mu z głowy i to w pełnej zbroi. Ponadto Zeus lubił też Pandorę, gdyż zawsze miał słabość do ładnych kobiet. Powiedział Atenie co może zrobić, żeby pomóc Pandorze. Atena ucieszyła się bardzo, ucałowała Ojca i poszła do Pandory żeby podzielić się z nią radosną nowiną. Zgodnie z radą Zeusa Pandora miała płakać, a jej łzy zamieniać się w perły. Te perły Pandora miała rozdawać ludziom i one właśnie miały leczyć wszystkie choroby, które Pandora z Epimeteuszem sprowadzili na ziemię. Od tej pory Pandora chodzi po świecie płacząc i zbierając perły, które potem rozdaje ludziom. O tym, że kuracja jest skuteczna świadczyć może fakt, że od momentu gdy Pandora zaczęła rozdawać perły średnia długość życia ludzi zwiększyła się prawie dwukrotnie
