Pewnego deszczowego dnia ksiegowy bardzo spiewszył się do pracy. Prawcował w domu, pogodzinach, nocą. Przez to rano zaspał. Jechał z dosc duzą predkością by nie spóźnić się do pracy, na ktorej tak mu przeciez zalezalo. Nagle zobaczył jakies swiatło. znikome. Pomyslał , ze może mu sie zdawoło, przeciez jest taki zmeczony. W tym samym czasie drogą szła pewna staruszka. Była biedna i nieodpowiednio ubrana, bylo jej zimno. Szła właśnie do swojej chorej siostry, ktora miała lada chwila umrzec. Była zima. Starała się jak najszybciej dojsc do siostry, poniewaz nie miala samochodu, a wszyscy znajomi odwrocili się od niej, choc zawsze czyniła dobro. Oni jednak byli zaślepieni jedynie rzadza posiadania pieniądza. W ręku trzymała latarenkę. Była mgła, droga została całkowicie pozbawiona widocznosci. Coraz bardziej wzrastały w niej emocje. Meżczyzna - pracoholik niestety po fakcie dowiedział sie ze swiatlo ktore widzial nie bylo zludzeniem a on nieumyslnie wjechał na pobocze- wprost w idącą staruszkę. Do krolestwa Bozego wejdą Ci, co w życiu czynili dobro, ci ktorzy okazali skruche po swoim zlym postepowaniu, ktorzy nie dali sie omamic piedzniądzu i jego rzekomej potedze. Ktorzy potrafili zatrzymac sie i pochylic sie nad soba, potrafili patrzec na bliźnich oczami milosci. Potrafili sie zastanowic, czy aby nie skrecili w ślepy zaułek.
