podam prawdziwy przykład związany z moją rodziną , jak wiadomo czasy wojny,biedy,cierpienia i rozłąki jej towarzyszącej już dawno minęły ale do dziś wspominamy o tych czasach z moją babcią. Wiele już przeżyła ale pamięć ma dobrą i zawsze na rodzinnych spotkaniach(choć rzadkich) opowiada nam historie małego gumowego zajączka stojącego zawsze na żelandorze w głównym pokoju. wiąże się z nim historia całej naszej rodziny bo gdyby nie on to mojej babci i nas by nie było. gdy babcia była małą dziewczynką zaczynała się wojna i wysiedlenia(babcia pochodziła ze Lwowa) i podczas takich przesiedleń i ucieczki przed rosjanami mama mojej babci (moja prababcia) oddała swoje dzieci do domu dziecka tylko po to aby przeżyły najtrudniejsze chwile. gdy wszystko przycichło postanowiła je odebrać lecz spóźniła się zaledwie godzinę,dzieci zostały wysiedlone i słuch po nich zaginął,moja babcia tułała się po całej polsce aż w końcu znalazła się na Mazurach gdzie większość mieszkających tu ludzi to byli Ukraińcy nie lubiący Polaków. Moją babcią zajeła się jakaś starsza kobieta i była przybraną babcią dla mojej babci,ludzie domyślali się że babcia to polka i chcieli ją zastrzelić. Pewnego dnia gdy szła wypędzać krowy z samego rana zauważyła że coś małego i bialutkiego świeci się na dróżce , a wiadomo że dzieciom wszystko się podoba co nowe . postanowiła to podnieść i w chwili jak się schylała kula mająca znaleść się w głowie drasneła tylko jej włosy. w ten oto sposób dzięki małemu króliczkowi babcia uniknełe śmierci a króliczek do dziś dnia stoi i sprawuje pieczę nad babcią :) pozdrawiam
