Tańce Kaszóbsko-Pomorskie.

To w zdecydowanej większości tańce kaszubskie, który to region stawiał zawsze mocny nacisk na dużą autonomię, opartą o dużą aktywnośc społeczeństwa - Kaszëbsczi polonézer – ‘polonez, - Biésowi | trzech biésów tuńc – ‘taniec figurowy wykonywany przez trzy osoby, - Bùtnowi | òknowi | kòrkòwi tuńc – taniec dla bùtnowich | òknowich, czyli nie zaproszonych na wesele, - Kluczi tuńc – ‘biały walc, - Kòzełk – taniec, zazwyczaj przed zakończeniem zabawy, - Kòzy tuńc – ‘taniec wirowy na 2/4, polka’ - Szôlony tuńc – ‘taniec w trakcie polki, - Buksola | Naspik – zabawa przy odprowadzaniu państwa młodych do sypialni. - Cepôrz – taniec tańczony w okresie młócenia zboża (jesienią) - Dzëk – żywy taniec pierwotnie wyłącznie męski, wg nadmorskiej tradycji imitujący walkę piratów - Glëmda ‘guzdrała, niedorajda’ – taniec związany ze zwyczajami nawiązującymi do dawnych pogańskich obrzędów płodnościowych, kultywowanymi pod koniec wiosny, w okresie strzyżenia owiec czy w sobótki - Klepôcz | Wiwat klepóny | Wiwat zaproszenie | Wiwat trãptôcz | Dzëk wiwat – zabawa powstała z sytuacji, gdy weselnicy przygotowywali się do przejścia do innej chaty na posiłek - Kòséder – żywy, radosny ale uroczysty taniec uważany niegdyś za rodowy taniec Kaszubów - Kòses – uroczysty pochód na zakończenie sianokosów - Krzyżnik | Krzëżôk | Kric-polka | Huzar-polka | Lelôk | W nogã – taniec o krzyżykowym rysunku kroku, wymagający dużego zgrania partnerów - Kùchniowëch tuńc – taniec grany podczas wesela specjalnie dla kobiet pracujących w kuchni - Lësy groch ‘lisi groch’ – taniec wyrażający zaufanie do kogoś, zwykle gościa z innej wsi. - Marëszka – wesoły taniec na ¾, ponoć jedyny zachowany fragment dawnego tańca o nazwie trôfl - Mùlszka – taniec na zakończenie owocobrania - Na dłëdżi len – taniec nawiązujący do dawnych obrzędów zapewniania urodzaju, odbywanych na przedwiośniu, a pod wpływem chrześcijaństwa – w zapusty. - Naszô Kòza – kuplet śpiewany podczas zwyczajowych rodzinnych wizyt przedślubnych - Naszô Nënka – taniec wykonywany w trakcie wesela przed oczepinami, - Òkrãc so wkół – taniec inicjowany przez dziewczyny, wykpiwający chłopców opornych bądź nieśmiałych - Òwczarz | szeper | miotlarz – taniec pierwotnie związany z obchodzeniem strzyżenia owiec - Rëbôcczi tuńc | kùflôrz – męski taniec wykonywany przed wypłynięciem lub po powrocie z udanego połowu - Skwôrz – sobótkowy taniec wykonywany wokół ogniska - Szewc – taniec inscenizujący pracę szewca – szycie, wbijanie ćwieków, przeplatane poleczką - Wele Wita - wesoły taniec - Wôłtôk | Wetrójnik – wykonywany we troje (tancerz z dwiema tancerkami) taniec imitujący fale morskie - Wróżbë – taniec po oczepinach, podczas którego znajduje się kandydatów do następnego wesela - Żokòwé tuńce – tańce dla ludzi przyglądających się weselu, których zaproszono do zabawy. Tańce wyszydzenia – tańce bądź melodie dedykowane osobom zachowującym się niestosownie: - Psé tùńce dedykowano parom zajmującym się wyłącznie sobą oraz osobom zachowującym się pokrętnie - Kòcë tùńcë dedykowano tym, którzy robią zbyt wiele szumu wokół siebie, - Kòzé tùńce – osobom brudnym i śmierdzącym - Smëdelnik – nachalnie, natrętnie zalecającym się bądź w ogóle natrętnie próbującym załatwić jakąś sprawę. - Wëpiôrdk ‘niewydarzone kurze jajo, wielkości czereśni’ – małym, przyczepiającym cię do innych bez widocznego powodu Tańce kociewskie (Region: Starogard Gdański, Tczew, Świecie) - Lander - tup - tup - korkarz - czapkowy - zagrajże kapelo - klaskana - grożona