Miłosierdzie, jako że pochodzi z Biblii jest kultywowane do dziś. Chrześcijanie i żydzi chcąc naśladować Chrystusa czynią tak jak on. Przykładem takiego postępowania jest przypowieść o samarytaninie, gdzie wędrowiec oddał rannego pod opiekę gospodarza. Jezus przekazuje nam słowa ' miłujcie się wzajemnie tak jak Ja was umiłowałem", więc należy kroczyć jego ścieżkami. We współczesnym świecie mimo moralnego zepsucia i obojętności wyłania się też wiele aktów dobroci. Nawet ludzie nie wierzący, ale dobrze wychowani przejawiają miłosierdzie. Takie czyny możemy spostrzec na co dzień np. pomaganie głodnym i spragnionym, oddawanie swoich ubrań na rzecz innych, datki pieniężne dla ubogich, pomoc chorym, czy działalność w różnych stowarzyszeniach działających na rzecz bliźniego. Mimo, że nie ma w tym nic złego, a wręcz przeciwnie - są to chwalebne czyny ludzie reagują na nie różnie. Niektórzy wręcz wstydzą się pomagać i przyjmują bierną postawę w tych kwestiach cyt. ,, A co mnie to obchodzi, to jego sprawa '. Inni uważają miłosierdzie za coś zupełnie zbędnego i przesadnego, bo przecież są przytułki dla bezdomnych, a taki to nic nie robi tylko żebra. Często ciężko też odróżnić właściwą biedę od pijaństwa, gdyż niektórzy bytują na cudzej szkodzie i wyciągają z tego korzyści. Uważam, że trzeba pomagać innym, jeśli nie pieniężnie to fundując potrzebne rzeczy. Do miłosiernych uczynków należy także kierowanie na dobre ścieżki np. w wypadku depresji i skłonności samobójczych. Mam nadzieję, że udało mi się dostatecznie odpowiedzieć na ten temat.
