Z okresu klasycyzmu pochodzą piękne warszawskie budowle: Belweder, Pałac Staszica, gmach polskiej Akademii Nauk przy Krakowskim Przedmieściu, stojący przed nim pomnik Kopernika, posąg księcia Józefa Poniatowskiego, fronton Opery warszawskiej, czy kościół św. Aleksandra na placu Trzech Krzyży. W architekturze najważniejszymi realizacjami były: gruntowna przebudowa Zamku Królewskiego oraz zespół pałacowo-parkowy Łazienki. Czołowymi malarzami byli: Jan Piotr Norblin, artysta francuski, uważany za ojca polskiego malarstwa rodzajowego: Kąpiel kobiet w parku, 1785 Marionetki, po 1780 Uchwalenie Konstytucji 3 Maja, 1804-1806 Sejmik w kościele, 1808 Bernardo Bellotto (Canaletto), artysta wenecki działający jako nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego: Krakowskie Przedmieście od strony Bramy Krakowskiej, 1767-1768 Krakowskie Przedmieście od strony Nowego Światu, ok. 1773-1779 Rynek Nowego Miasta z kościołem Sakramentek, 1778 Widok starożytnego Rzymu Marcello Bacciarelli, artysta pochodzenia włoskiego, nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego, Portret Stanisława Augusta w stroju koronacyjnym, ok. 1768-1771 Portret alegoryczny Stanisława Augusta Poniatowskiego z klepsydrą, 1793 Hołd pruski, 1785-1786 Kazimierz Wielki, 1768-1771 Czołowymi rzeźbiarzami byli: Jakub Monaldi (1730 - po 1798), rzeźbiarz włoski działający w Polsce, rzeźby portretowe i alegoryczne dla Zamku Królewskiego w Warszawie (Chronos do Sali Rycerskiej, 1784), reliefy i figury do Pałacu na Wodzie w Łazienkach (Kazimierz Wielki, popiersia Jana III Sobieskiego i Stanisława Augusta), 4 posągi Ewangelistów z fasady kościoła Bernardynów w Warszawie (1784), nagrobek A. Ostrowskiego (1780), M. Radziwiłłowej w Szydłowcu (1795). Franciszek Pinck (ok. 1734-1798), polski rzeźbiarz i sztukator, Kuł w kamieniu posągi i popiersia w Zamku Ujazdowskim, Zamku Królewskim, ogrodzie i pałacu w Łazienkach, m.in. posąg konny Jana III Sobieskiego (1788). Wykonał też w drewnie figurę Chrystusa Ukrzyżowanego dla kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie (1780) oraz posągi czterech ewangelistów na fasadzie kościoła Św. Anny w Warszawie (1784, przypuszczalnie wspólnie z G. Monaldim).
