1,Przedstaw burzliwe życie Jacka Soplicy ?  

Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów epopei narodowej Adama Mickiewicza pod tytułem „Pan Tadeusz”. Jest to postać dynamiczna – zmienia się pod wpływem napotkanych go wydarzeń i przeżyć. Jacek należy do szlachty, choć nie jest zamożny. Według Gerwazego „ … nic nie posiadał prócz kawałka roli, Szabli i wielkich wąsów od ucha do ucha”. Za sprawą tych właśnie wąsów nazywano go „Wąsalem”. Ma młodszego brata, późniejszego właściciela Soplicowa – Sędziego. „Wojewoda” – bo tak nazywano Jacka - jest przystojnym młodzieńcem. Imponuje kobietom za sprawą swej ogromnej sprawności fizycznej : świetnie jeździ konno, wspaniale włada szablą, doskonale strzela. Jest uśmiechnięty, wesoły i pełen fantazji. W mojej pracy przedstawię Jacka Soplicę jako przykład bohatera romantycznego, który pod wpływem ogromnej miłości bardzo cierpi i przemienia się wewnętrznie. Ukażę zmiany, jakie zaszły w myśleniu i postępowaniu tego bohatera. W swojej młodości Jacek jest bardzo porywczym szlachcicem. Ma wielki temperament, dlatego czasem nazywano go „paliwodą” bądź „Kłótnikiem”. Jest bardzo ambitny i pewny siebie. W życiu działa pod wpływem impulsu, kieruje się uczuciami, a nie rozumiem. Nie myśli o skutkach swego postępowania. Dzięki swemu tupetowi i odwadze zdobywa sławę i szacunek u szlachty. Ma na nią bardzo duży wpływ. Wpływ ten był ogromny do tego stopnia, że na sejmikach potrafi skłonić szlachtę do poparcia określonych racji. Z tego powodu Jacek jest ceniony przez wielu magnatów – między innymi przez Stolnika, który z czasem zaczyna go wykorzystywać. W momencie, gdy Horeszko ostatecznie odmawia nu swej córki, Wojewoda powoli zaczyna dosięgać dna. Wiedząc, że już nigdy nie będzie razem z ukochaną Ewą, postanawia ożenić się z pierwszą lepszą kobietą, której wcale nie kocha. Wkrótce także zostaje ojcem Tadeusza. Jednak mimo tego, nadal ma złamane serce i ciągle pamięta o Ewie. Nieszczęśliwą miłość postanawia utopić w alkoholu, co doprowadza go do całkowitego pijaństwa. W ogóle nie opiekuje się rodziną, nie daje przykładu dorastającemu synkowi. Staje się pośmiewiskiem dla szlachty, człowiekiem, który całkowicie się stacza. Ciągle w sercu dusi go nienawiść, która nie pozwala mu żyć. Nie może wybaczyć Horeszce tego, że odmówił mu najważniejszego prawa – prawa do miłości. W głębi serca ciągle łudzi się i ma nadzieję, że Horeszko kiedyś zgodzi się na związek jego i Ewy. Pewnego wieczoru, pchany siłą dwóch sprzecznych uczuć pod zamek Stolnika, zdaje sobie sprawę, że on igra na jego uczuciach, że nigdy nie odda mu swojej jedynej córki. Pomimo tego, iż tak bardzo kocha Ewę, jest zbyt dumny i pyszny, aby z całych swych sił starać się i błagać o nią Stolnika. Wiedział, że Horeszko wykorzystuje go jedynie do swych celów. Ta „przyjaźń” musiała zakończyć się tragedią. W chwili, gdy Jacek stał już pod zamkiem Horeszki i oglądał jego zwycięstwo nad wojskami rosyjskimi, targały nim ogromne uczucia : nienawiść, chęć zemsty, złość. Emocje te były tak ogromne, że przysłaniają Soplicy trzeźwe myślenie i doprowadzają do morderstwa Horeszki. To wydarzenie było punktem zwrotnym w burzliwym życiu Jacka Soplicy. Po zabójstwie Stolnika cały kraj uważa go za zdrajcę. Z tego powodu bardzo cierpi, dręczą go ogromne wyrzuty sumienia. Są to wyrzuty tak silne, że Jacek postanawia wyjechać z kraju. Wtedy właśnie zmienia się nie do poznania. Staje się gorącym patriotą, każdym swoim działaniem chce przyczynić się do odzyskania niepodległości. Dojrzewa i zastanawia się nad każdym swoim kolejnym krokiem. Przykładem podejmowania dojrzałych i przemyślanych decyzji było wstąpienie Jacka do zakonu. Wstąpił do grona bernardynów i przyjął imię „Robak”, na znak pokuty. Działa jako emisariusz we wszystkich zaborach. Jego działania polegają na przygotowaniu szlachty litewskiej do walki u boku Napoleona i odbywają się w konspiracji. Za walkę o wolności wielokrotnie zostaje więziony. Jest pokorny, cichy i skromny. Cieszy się ogromnym szacunkiem i poważaniem. Wszyscy z uwagą słuchają jego słów, na przykład podczas rady w karczmie. Po śmierci ukochanej Ewy i jej męża obiecuje znaleźć opiekę dla ich córeczki, Zosi. W czasie zajazdu czuwa nad bezpieczeństwem jej i Tadeusza. Wielokrotnie wykazuje się odwagą ratując życie Hrabiemu i Gerwazemu. Na łożu śmierci postanawia wyjawić całą prawdę Gerwazemu – swojemu śmiertelnemu wrogowi. Opowiada mu o całym swoim życiu, co świadczy o niezwykłej odwadze. Jacek Soplica to klastyczny bohater romantyczny. Jest nieszczęśliwie zakochany. Jest marzycielem, chce być szczęśliwy u boku ukochanej Ewy. Jest skłócony z całym światem, ponieważ odebrano mu miłość. Walczy o niepodległość swej Ojczyzny. Soplica w swoim życiu popełnia szereg poważnych błędów. Zabija Stolnika, żeni się z kobietą, której wcale nie kocha. Nie opiekuje się swym synem. Popada w nałóg pijaństwa. A to wszystko z powodu szaleńczej i nieszczęśliwej miłości, jaka została mu odebrana. Człowiek, który nie może kochać, popełnia wiele błędów, krzywdzi innych i nie potrafi poradzić sobie z innymi problemami. Jednak Jacek podnosi się. Przeżywa głęboką przemianę wewnętrzną. Odkupuje swoje winy wstępując do zakonu i działając jako emisariusz narodowy w zaborach. Postanawia także zaopiekować się Tadeuszem i Zosią. Ratuje życie śmiertelnym wrogom. Na łożu śmierci zależy mu jedynie na tym, aby wybaczono mu jego grzechy, z którymi borykał się przez całe swoje życie. Uważam, że w pełni zasłużył na to, aby zdjęto z niego miano zdrajcy. Nikt z ówczesnej szlachty nie zrobił tyle, co Jacek. W pełni odwdzięczył się kraju za jedno morderstwo, które popełnił z nienawiści. Politycy, którzy dziś rządzą Polską, powinni nauczyć się takiej miłości do Ojczyzny i patriotyzmu, jaki miał w sercu Jacek. Uważam, iż postąpiono słusznie, chowając go jako bohatera narodowego. Jestem w pełni podziwu dla niego i cieszę się, że Adam Mickiewicz przedstawił go w swoim dziele, ponieważ możliwe, że pewnego dnia ludzi wezmą sobie do serca postępowanie tej postaci.