Chciabym, aby ktoś napisał mi charakterystykę Antygony lub Kreona.

Antygona, tytułowa bohaterka słynnej tragedii Sofoklesa, to młoda dziewczyna, córka Edypa i Jokasty, siostra Ismeny, tragicznie poległych Eteoklesa i Polinejkesa, siostrzenica Kreona oraz narzeczona Hajmona (syn Kreona i Eurydyki). Pochodzi ona z rodu Labdakidów, nad którym ciąży klątwa wyroczni delfickiej.Jest idealistką, nie ma problemów z wyrażaniem własnego zdania. Jej buntowniczy charakter nie pozwala jej siedzieć cicho, pragnie czynić to, co uważa za słuszne, nawet ryzykując własne życie.  Porywcza i impulsywna natura nakazuje bratanicy Kreona postępować wg własnego systemu wartości, samowolnie, bez zastanawiania się i rozpatrywania zdania innych. O królu mówi, że „Niczym on nie ma nad moimi prawa”. Dziewczyna nie uznaje władzy, według niej każdy człowiek ma swoje racje i prawa bez względu na stopień w społeczeństwie.Postać była kochająca, dobra, a zarazem pewna siebie, zdecydowana, posiadała silny charakter, zacięcie... Lecz jej religijna osobowość i postawa stanowi pewną sprzeczność z faktem samobójstwa. Miast pokornie umrzeć w cierpieniach, wybrała szybką śmierć, bez bólu i cierpienia. Antygona jest szlachetną i odważną dziewczyną, Nie żałowała swego postępowania, z jej słów biła duma królewskiej córki. Nie lękała się też powiedzieć królowi, co myśli o jego nieludzkim i niezgodnym z wolą bogów rozporządzeniu. Z podniesioną głową, z godnością i bez histerii przyjęła wyrok, a słowa skierowane do Kreona podkreślają jej odwagę, ale także impulsywność i ogromny emocjonalizm. Zdaje sobie sprawę, że nie uniknie śmierci. Antygona miała wiele zalet. Kochała brata, była dobra. Była zdecydowana, silna psychicznie, pewna siebie. Była religijna, jednak fakt popełnienia samobójstwa jest sprzeczny z jej wiarą. Nie chciała powoli umierać w cierpieniach, gdyż zasądzono jejśmierć głodową. Wołała umrzeć szybko. Antygona żałowała, że musi umrzeć.   kreon; król; stara się rządzić sprawiedliwie, zawsze przestrzegać praw; wytrwały i nieustępliwy w postanowieniach; sprawy państwa stawia na pierwszym miejscu, nie zważając na tradycję; Gdy wróżbita przestrzega przed klęskami i kłopotami kraju, Kreon ustępuje. Nie chce zgubić swego państwa: "nieszczęście ściągnąć na kraj jeszcze gorzej."  Uparty, dumny, pyszny, despota, zarozumiały, rządny władzy, dąży do ogólnego posłuchu: Państwo - to jestem ja, nie słucham tłuszczy.; porywczy, niekonsekwentny, nieustępliwy, skory do gniewu; według niego przyznanie się do błędu podważa autorytet; podejrzliwy wobec poddanych, nie słucha (nawet dobrych rad). Odbiera narzeczoną synowi, co prowadzi Hajmona do samobójstwa. Kreon był władcą despotycznym i ślepo zapatrzonym w siebie. Przekonany o swoich racjach, nie ulegał sugestiom poddanych czy rodziny. Uważał, że jako król ma zawsze rację, a podwładni powinni jedynie być mu posłuszni. Jego lekkomyślność i brak wyobraźni spowodowały samobójstwo syna, żony i siostrzenicy. Nie pomyślał, jakie skutki mogą mieć jego rozporządzenia. Był bezwzględny wobec wykroczeń, a jego wyrok na Antygonę był wprost okrutny W konflikcie z Antygoną dał dowód konsekwencji, uporu, bezduszności i despotyzmu. Prawa ludzkie przedkładał nad boskie, a w jego rządach nie było miejsca na religię i tradycję. Był zaślepiony swoją osobą.   Tak jak każdy człowiek, Kreon miał też pozytywne cechy. Starał się rządzić sprawiedliwie. Chciał być jak najlepszym władcą, lecz jego poglądy i zasady zmuszały go do bycia w pewnych momentach bezwzględnym i okrutnym. Był obiektywny. Nie zważając na pokrewieństwo z Antygoną, wydał na nią bardzo surowy wyrok. Troszczył się o swój lud i autorytet. Nie pozwolił Antygonie go podważyć. Kreon, mimo wszystko bardzo kochał swoją rodzinę, bowiem śmierć najbliższych przeżywał niesamowicie..