Pewnego wieczora postanowiłam z koleżanką, że wybierzemy się do zamku w sąsiedniej miejscowości i tak też zrobiłyśmy. Wsiadłyśmy w autobus i pojechałyśmy, bo przeczytałyśmy w jednym z czasopism, że w nocy w każdym zamku straszy. Gdy wchodziłyśmy do zamku, czułyśmy się podekscytowane i byłyśmy ciekawe czy to całe straszenie to prawda. Chodziłyśmy po zamku przez ok godzinę, ale nic nie wskazywało na to że tam straszy. Minęła godzina 22:22 i po chwili było słychać jakieś kroki. Myślałam że mi się przesłyszało, więc zapytałam koleżankę czy także słyszała kroki, odpowiedziała że tak. W tym momencie czułam jak mi się nogi uginają. Brdzo się przestraszyłam, ale nie tylko ja. Próbowałyśmy jak najszybciej dobiec do wyjścia, ale okazało się że drzwi są zamknięte. Myślałyśmy już o najgorszym, że nikt nas nigdy stamtąd nie wypuści. Zaczęłyśmy panikować i krzyczeć, miałyśmy nadzieję, że ktoś nas usłyszy, ale to było na marne. Nagle zów było słychać kroki. Coraz bardziej się bałyśmy. Wkońcu słychać je było już coraz bliżej i bliżej... serce waliło nam tak mocno jak nigdy przedtem. Koleżanka z przerażenia zamknęła oczy a ja patrzyłam kto lub co się do nas zbliża. Przez chwile nie wierzyłam własnym oczom. Byłam jednocześnie wściekła i szczęśliwa. Okazało się że to moi koledzy z klasy przyszli sobie pożartować z nas, ponieważ słyszeli naszą rozmowę. Nigdy się tak nie bałam jak wtedy.
