Legenda Jan Lechoń Wszystkie słowa-podniosłe, któreś znał ze szkoły, Muzyka starych pieśni, wolności anioły, Książę Józef na koniu, wiszący nad biurkiem, I olbrzymi Batory w małej czapce z piórkiem, I młodzieniec z Grottgera, co żegna swą miła, Pocztówka z Białym Orłem - wszystko to ożyło! I oto między nimi jako brylant krwawy świeci mur zburzonego katedry ołtarza, Leży kamień zwyczajny z ulicy Warszawy, Stara chustka służącej, czapka gazeciarza. Wśród stalowych husarzy skrzydlatego szyku Widzisz pana niskiego w czarnym meloniku. A dalej, gdzie więzienia gruby mur i wieże, Generała Kleeberga podniesiona głowa I słyszysz - (czyś mógł myśleć?) - równie piękne słowa Jak tamte, które kiedyś umilkły w Elsterze. Wiersz prezentuje tezę, że polska walka o utrzymanie niepodległości w 1939 r, o jej odzyskanie w latach okupacji i w czasie Powstania Warszawskiego to kontynuacja najbardziej chlubnych tradycji narodowych, to kolejne karty tej samej Historii (czy Legendy) Narodu, który całość swojego państwa, niezawisłość i wolność stawiał i stawia zawsze na czele szeregu najwyższych wartości, o które warto walczyć, dla których warto się poświęcać i dla nich umierać bez względu na to, czy się jest księciem, mieszczaninem, chłopem czy proletariuszem.
