Tragiczna miłość Romea i Julii poruszyła nie tylko filmowców XX wieku, ale także wielu poetów na przestrzeni wieków. Para Kochanków z Werony stała się powszechnie znanym symbolem miłości nie znającej ograniczeń, wzruszającej i pięknej. "Romeo i Julia" jako opowieść o miłości inspirowała poetów, podejmujących refleksję nad uczuciem łączącym dwoje ludzi, albo skłaniała do lirycznego przetworzenia słynnej historii miłosnej. Jednym z najbardziej znanych odniesień poetyckich do dramatu Szekspira jest z pewnością wiersz Cypriana Kamila Norwida "W Weronie". Autor w swojej poetyckiej refleksji ujmuje stosunek ludzi i całej natury do śmierci młodych kochanków. Ostatnia zwrotka wyjaśnia jak wielkie znaczenia dla ludzkości ma ta historia. Dramat zakochanych kończy się z chwilą ich śmierci. Po tej tragedii następuje wyciszenie emocji, a także dochodzi do zgody zwaśnionych rodów. Aluzja literacka do utworu Szekspira jest pewnym impulsem dla czytelnika, który sam musi podjąć wysiłek interpretacji tej nieokreślonej sytuacji lirycznej. Sam musi sobie wyrobić pogląd czym dla niego jest symbol Werony. Również wiersz Marii Konopnickiej o tym samym tytule co wiersz Norwida, nawiązuje do przeżyć Romea i jego wybranki: "Do ołtarza miłości pielgrzymuję cicha, Płomień niosąc na ustach, a w sercu tęsknotę" teraz rozwiąż moje zad
