Jakie korzysci Polska osiaga z przepływu pracowników?

10 listopada 1998 roku rozpoczęły się negocjacje akcesyjne związane  z członkostwem Polski w Unii Europejskiej. Już na ich wstępie pojawiły siępierwsze kontrowersje dotyczące zgodności prawa polskiego z prawem unijnym oraz gotowości Polski do wypełnienia zobowiązań, jakie nakładają na siebie państwa członkowskie UE. Należy zaznaczyć, że obecnie negocjowane dziedziny są tymi, w których Polska wydaje się być najlepiej przygotowana. W opinii wielu fachowców, zarówno polskich jak i unijnych, za dziedziny, w których negocjacje wzbudzać  będą najwięcej kontrowersji uważa się polskie rolnictwo oraz prawo do swobodnego przepływu pracowników.  Swoboda przepływu pracowników, jedna z podstawowych zasad Unii Europejskiej, oznacza nieskrępowane prawo obywateli Unii Europejskiej (zgodnie z terminem „obywatel Unii Europejskiej” wprowadzonym przez Traktat z Maastricht) do swobodnego przemieszczania się w ramach całego terytorium Wspólnot Europejskich w celu podjęcia pracy oraz jej poszukiwania. Podstawy prawne znajdują się w Traktacie Rzymskim z 1957 r. ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą, znowelizowanym przez Traktat o Unii Europejskiej z 1992 r. W art. 3c Traktatu zawarty jest zapis,  że  „wewnętrzny rynek, charakteryzuje się zniesieniem między Państwami Członkowskimi przeszkód w swobodnym przepływie towarów, osób, usług i kapitału ...”. Zgodnie z Traktatem (art. 48-51), swoboda przepływu pracowników oznacza usunięcie z prawodawstwa państw członkowskich wszelkich form dyskryminacji w zakresie zatrudnienia, wynagradzania i innych warunków pracy pracowników pochodzących z innych państw członkowskich, bez względu na obywatelstwo.