Liczebnik to część mowy oznaczająca liczbę lub kolejność. W związku z tym odpowiada przede wszystkim na pytania: ile? oraz który? Wśród liczebników rozróżnia się m.in. : - liczebniki główne, np. : jeden, pięć, sto dwadzieścia; - liczebniki porządkowe, np. : pierwszy , piąty, sto dwudziesty; - liczebnik ułamkowe, np. ćwierć, pół, półtora, jedna trzecia; - liczebnik zbiorowe, np.: czworo, trzydzieści dwoje (używane są do istot różnej płci albo niedorosłych, np.: dwoje ludzi, czworo dzieci lub z wyrazami, które nie mają liczby pojedynczej, np.: troje drzwi, dwoje sań). Odmiana liczebników jest zróżnicowana: - liczebniki porządkowe odmieniają się tylko przez przypadki, rodzaje i liczby (tak jak przymiotniki); - liczebniki zbiorowe odmieniają się tylko przez przypadki; - niektóre liczebniki ułamkowe, jak ćwierć lub pół, są nieodmienne; - większość liczebników głównych odmienia się przez przypadki i rodzaje, ale nie przez liczby: np. liczebnik jeden ma tylko liczbę pojedynczą, pozostałe- tylko mnogą (wyjątkiem są liczebniki typu tysiąc lub milion, które odmieniają się jak rzeczownik- przez przypadki i liczby, natomiast rodzaj mają stały. Zaimek to część mowy, która nie oznacza tylko wskazuje przedmioty, zjawiska ich cechy oraz różne okoliczności. Np. zaimki: to, tam tak, który, co nie mają pełnego znaczenia, jeśli są oderwane od sytuacji mówienia lub od całej wypowiedzi. Zaimek zastępuje (zamienia)inną część mowy: - np. zaimek ona może zastępować różne rzeczowniki, jak dziewczyna, Anna, nauczycielka; - np. zaimek taki może zastąpić przymiotniki: różowy ostry, smutny; - np. zaimek tyle może zastąpić liczebniki: dwadzieścia, trzysta, półtora. Nazwa zaimek znaczy właśnie to, co występuje „za imię”, „zamiast imienia” (imię to część mowy odmienna przez przypadki). W związku z tym zaimek pełni w zdaniu takie same funkcje jak części mowy, które zastępuje, czyli może być podmiotem, dopełnieniem, przydawką oraz okolicznikiem. Ze względu na to jakie części mowy zastępują, dzielimy zaimki na: -rzeczowne, np.: ja, wy, kto, co, nic; - przymiotne, np.: ten, tamten taki, jaki, który, mój, czyj, nasz; - liczebne, np.: tyle, ile, kilka; - przysłowne, np.: tu, tam, gdzie, kiedy, wtedy, jak, tak. Zaimki rzeczowne odmieniają się przez przypadki, a niektóre przez liczby i rodzaje. Zaimki przymiotne, podobnie jak przymiotniki, odmieniają się przez przypadki, rodzaje i liczby, zaimki liczebne przez przypadki i rodzaje, natomiast zaimki przysłowne nie odmieniają się, podobnie jak przysłówki. Ze względu na bardziej szczegółowe funkcje wśród zaimków wyróżniamy: - wskazujące (ten, tamten, ów, to, taki, tak, tyle)- jednoznacznie wskazują na przedmiot, o którym się mówi, na jego cechy, albo na okoliczności czynności lub stanu, o którym się mówi; - osobowe (ja ty, my, on, wy) wskazują na uczestników aktu mowy, czyli nadawcę, odbiorcę oraz na to, o czym się mówi (tego, o kim się mówi); - pytajno-względne (kto, co, który, jaki, gdzie, ile, jak, czyj) służą do zadawania pytań (w niektórych ujęciach wydziela się osobno grupę zaimków pytajnych i osobno grupę zaimków względnych, są one takie same, ale mają różne funkcje, np. zaimek który może być pytajny albo względny); - dzierżawcze (mój, twój, swój, nasz, wasz, jego, jej)wskazują na przynależność określonego przedmiotu do danej osoby; - zwrotne (się, swój) odnoszą się jednocześnie do obiektu czynności oraz do tego, kto wykonuje czynność; - nieokreślone (ktoś, coś, jakiś, ktokolwiek, pewien, kilka) wskazują w sposób ogólnikowy, niekonkretny; - przeczące (nikt, nic ,niczyj ,żaden, nigdy, nigdzie) wskazują na nieistnienie tego, o czym się mówi; - upowszechniające (każdy, wszyscy, zawsze, wszędzie) wskazują na każdy element danego zbioru. Przysłówek to część mowy, która jest określeniem czasownika. Nazwa przysłówek oznacza właśnie to, co stoi przy czasowniku, dosłownie: „przy słowie”, ponieważ w dawnej terminologii gramatycznej „słowo” to czasownik. Rzadziej przysłówek jest określeniem przymiotnika lub innego przysłówka. Oznacza cechę czynność lub stanu, m.in. sposób wykonania czynności, czas, miejsce i inne okoliczności, wśród których czynność lub stan ma miejsce. W związku z tym odpowiada na pytania: jak?, gdzie?, kiedy?, w jakim stopniu?, pod jakim względem? Jak widać, w zdaniu przysłówek pełni zwykle funkcję okolicznika. Przysłówek nie odmienia ani przez przypadki, ani przez osoby i czasy, ale niektóre przysłówki się stopniują. Wiele przysłówków pochodzi od przymiotników, zostały utworzone przez dodanie przyrostka: -o lub –e. Niektóre przysłówki nie dają się podzielić słowotwórczo, np. :wczoraj, niebawem, teraz, chyłkiem.
