Człowiek od dawna zadaje sobie pytanie czym tak naprawdę jest śmierć? Nigdy, jednak, nikt nie potrafił udzielić odpowiedzi na to pytanie. Pisanie o śmierci jest trudne i przerażające. Być może spowodowane jest to tym, że śmierć czeka każdego bez względu na pochodzenie i stan posiadania. Jest po prostu nieuchronna. Faktem jest, że należy ją traktować jako jednorazowe doświadczenie podobnie jak narodziny. I jedno i drugie przeżywamy tylko raz. Sam temat śmierci rozważany jest na płaszczyźnie różnych dziedzin nauki, także w kategoriach moralnych i każda z tych dziedzin tworzy własną teorię. Jest ona w przeróżny sposób Władza, miłość, śmierć w literaturze średniowiecza ukazywana i ilustrowana w literaturze i sztuce. Pojawia się w odmiennych kontekstach, jest często subiektywnie odbierana i oceniana. Może ona być wybawieniem a może być i katastrofą. W moich rozważaniach postaram się wykazać, że motyw śmierci pojawia się w każdej epoce, a jego subiektywny przekaz zależy od kontekstu zdarzeń i sposobu postrzegania świata przez samego artystę. Motyw śmierci był bardzo popularnym tematem w średniowieczu. Jedną z przyczyn zainteresowania się śmiercią w owym czasie była wciąż tajemnicza sprawa, a mianowicie: skąd pochodzi śmierć i czy można przewidzieć czas w którym się ona pojawi? Pisarze i malarze zaczęli również wyobrażać sobie jej wygląd. Powstała bardzo duża ilość dzieł przedstawiających śmierć. Wszystkie one miały jednak wspólny element: śmierć ukazana jest w nich jako szkielet lub nierealnie wychudłe ciało. Całości towarzyszy obraz twarzy, lub tego co z niej zostało. Często widoczne są zapadnięte oczy lub bezzębna szczęka, co miało na celu wywołanie strachu przed śmiercią u odbiorcy. Zresztą nie tylko wygląd się liczył, ale również jej czyny, czyli bezkarność tego, że zabiera całe tysiące ludzi. Motyw ten nazwana wówczas Tańcem Śmierci czyli Dance Macabre. Nie tylko filozofowie średniowiecza zadawali sobie pytanie dotyczące śmierci. Zadawał je sobie również pewien uczony, bohater groteski, której autor zostaje nieznany. Mam tu na myśli ?Rozmowę mistrza Polikarpa ze Śmiercią?. Jest to chyba najsłynniejszy poemat dotyczący makabrycznego tematu śmierci. Przedstawia on Polikarpa- mężczyznę wykształconego, który za cel postawił sobie ujrzenie śmierci. W tym właśnie celu poszedł do kościoła by poprosić w modlitwie Boga o pomoc. Gdy został sam w kościele ujrzał nagle nagą postać kobiecą. Stanowiła ona uosobienie najstraszniejszych wyobrażeń: przerażająco blada, chuda, z oczu płyną strumienie krwi. Polikarp nieźle się wystraszył, choć śmierć wypomniała mu, że modlił się przecież, żeby ją zobaczyć, a na pocieszenie dodała, że nie nadszedł jeszcze jego czas, więc nie ma się czego obawiać.
