Dla mnie moim bohaterem jest mój dziadek. W czasie II wojny światowej, jako czternastoletni chłopiec pracował przy układaniu torów kolejowych dla niemców. Wraz z dziadkiem było tam dużo chłopców, nawet jeszcze młodszych niż dziadek. Była sroga zima, a dziadek opiekował się dziwięcioletnim chłopcem. Dawał mu połowę swojej racji pokarmowej, aby ten chłopiec mógł pracować. Lecz kiedy nadażyła sie okazja, dziadek zbiegł z obozu pracy , a z nim ten mały chłopiec. Całą noc ukrywali sie w lesie, a potem dziadek na własnych plecach przeniósł do przez rzeke do jego domu.Tam w piwnicy rodzice chłopca ukrywali ich 3 miesiące, dopiero na wiosne dzidek ruszył do swojego miasta i domu.Do tej pory jest człowiekiem na którego zawsze można liczyć , którego obchodzi krzywda ludzka. Jest człowiekiem o bardzo dobrym sercu z którego zawsze mogę brać przykład.
