hej! prosze niech ktoś Opisze budowę fugi i koncertu prosze!!!!!!!!

Budowa fugi : TEMAT - jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o jej ostatecznym kształcie MOTYW CZOŁOWY - to kilka pierwszych dźwięków tematu, ale również i kilka pierwszych dźwięków fugi ROZWINIĘCIE TAMATU - Jest to najmniej charakterystyczna część tematu. Nie ma jasnych zasad określających, co powinna zawierać, często zdarza się, że niemożliwe jest rozróżnienie motywu czołowego od rozwinięcia tematu KODA - Jest to zakończenie tematu mające na celu przygotowanie pierwszego wejścia kontrapunktu i modulacje do tonacji comes. EKSPOZYCJA - pierwsze przeeprowadzenie tematu. KONTRAPUNKT - jest to materia muzyczna towarzysząca tematowi Łączniki - zewnętrzny i wewnętrzny. A co do budowy koncertu , to jaki koncert ? Rodzaj , Typ koncertu podaj..

Fuga ( łac. – ucieczka ) to forma polifoniczna, imitacyjna, oparta na ewolucyjnej zasadzie kształtowania. Podstawą fugi jest jednogłosowy temat. Ugrupowanie tematu ma zwykle pewne charakterystyczne cechy, które pozwalają łatwo go wyróżnić wśród pozostałych głosów fugi. Fugę można podzielić na przeprowadzenia. O podziale może zadecydować m.in. plan tonacyjny utworu. W pierwszym przeprowadzeniu temat pojawia się w dowolnym głosie  w tonacji zasadniczej, po czym ulega imitacji, to znaczy jest powtarzany kolejno we wszystkich głosach. Głosy towarzyszące pokazom tematu nazywamy kontrapunktem. Następny fragment utworu, w którym nie stwierdza się istnienia tematu w żadnym głosie, nazywamy łącznikiem. Głównym zadaniem łącznika jest modulacja ( przejście do innej tonacji ). W drugim przeprowadzeniu temat pokazywany jest najczęściej w różnych tonacjach pokrewnych. Fugi mogą mieć różną budowę ( różna liczba przeprowadzeń i łączników ), jednak  zawsze kończą się w tonacji zasadniczej. Kompozytorzy mogą stosować w fudze bogactwo środków imitacyjnych. Do często spotykanej techniki, powodującej wzrost napięcia należy stretto ( wł. ścieśnienie ). Zjawisko to polega na nakładaniu się tematów w poszczególnych głosach. Temat może ulec zmianom, np. przy zastosowaniu inwersji ( łac. przewrót, odwrócenie ).Spotyka się również zjawisko augmentacji. Jest to przedstawienie tematu w proporcjonalnie zwiększonych wartościach rytmicznych. Zjawisko przedstawienia tematu w proporcjonalnie zmniejszonych wartościach nazywamy diminucją. Fuga może mieć dwa lub trzy tematy. Zwykle tematy różnią się od siebie zasadniczo, silnie kontrastują. Fugi dwu –  i trzytematowe są konstruowane w dwojaki sposób: -kompozytor przeprowadza tematy kolejno, by je połączyć w następnych przeprowadzeniach, -tematy występują równocześnie już w pierwszym przeprowadzeniu.     Koncert W okresie baroku, podobnie jak w sonacie, istniały dwa typy koncertów: da - chiesa z częściami fugowanymi i da camera -  z elementami tanecznymi. W okresie klasycznym część pierwsza koncertu miała formę sonatową, w której zastosowano dwie ekspozycje: jedną dla orkiestry, drugą dla solisty. Przed zakończeniem umieszczona była brawurowa cadenza, dająca soliście okazję do popisu improwizacyjnego. Druga część posiadała wolne tempo o śpiewnej melodyce, trzecia – zwykle była rondem. Rozwój wirtuozostwa w romantyzmie przyczynił się do powstania koncertu o bardzo popisowym charakterze. Poza koncertem cyklicznym ( często 4 – częściowym ), tworzono koncerty 1 – częściowe, odznaczające się jednolitością tematyczną     Oczywiście to nie jest kopia z netu, tylko pisane ręcznie. W razie pytań, proszę o kontakt. pozdrawiam.