Johann Strauss :cechy muzyki w utworach

Johann Baptist Strauss (syn), czołowy twórca muzyki tanecznej XIX w., początkowo odwoływał sie do udoskonalonego przez ojca wzorca suity walców, jednak z czasem ograniczył ich liczbę w cyklu do 3 lub rzadziej 4. Zwiększył przy tym rolę introdukcji, powierzając jej funkcję nastrojowego wprowadzenia do całej kompozycji i wykrystalizowując w niej charakterystyczny akompaniament (faktura homofoniczna, 3 równe wartości rytmiczne z akcentem na pierwszą). Wprowadzał wiązanki ze znanych tematów muzycznych, zwłaszcza operowych. Także we własnych kompozycjach stosował niekiedy technikę cytatu np. z twórczości G. Verdiego, G. Meyerbeera. Znakomitość rzemiosła kompozytorskiego, rytmiczna precyzja oraz błyskotliwość melodyczna przyczyniły się do międzynarodowej kariery wielu tańców Straussa. W "Zemście nietoperza" jest dobrze skonstruowane, pełne wdzięku i pikanterii libretto, które w oparciu o klasyczne chwyty teatru bulwarowego łączą bursekową komedię pomyłek z sentymentalnym romansem. Strauss osiąga równowagę muzyki i akcji scenicznej oraz integrację formy muzycznej, dzięki przepojeniu jej rytmami z polek i walców.  

Historia muzyki

ŚREDNIOWIECZE


1. Muzyka była całkowicie podporządkowana Kościołowi.
2. Nakazem papieża Grzegorza Wielkiego w VI wieku uporządkowano wszystkie śpiewy kościelne dodając do formy chorału nazwę gregoriański
3. Cechy c...