Byli ludźmi, którzy potrafili pięknie żyć i pięknie umierać? - tak o Rudym, Alku i Zośce napisał Aleksander Kamiński. Poniższymi argumentami postaram się udowodnić, że teza którą tu zawarłam jest prawdziwa. Moim pierwszym argumentem na potwierdzenie pierwszej części tezy będzie to jak żyli przed wojną. Szybko dojrzali. Ich rodzice zawsze mogli w nich znaleźć pomoc. Nieustannie umacniali więzi między sobą i kształtowali swą zaradność. Byli usłuchani, posłuszni jednak sami również byli postrzegani jako osoby przywódcze, które nie narzucały swojego zdania innym. Bardzo szlachetni młodzieńcy, dobrzy uczniowie, honorowi ludzie no i wreszcie harcerze. Harcerstwo był ich pasją. Ich drogą, ich celem. Byli osobami, które wiedziały od początku czego chcą, które miały swoje pewne ideały, do których dążyły. Wcielali marzenia w czyn. Nie było dla nich rzeczy niemożliwych. Nie tracili życia. Nie mieli odruchów lenistwa czy pomysłu na tak zwane ?nic nierobienie?. Zawsze robili COŚ ? bardziej czy mniej pożytecznego.
,,Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego to powieść której akcja rozgrywa się w czsie II wojny światowej.Głównymi bohaterami są trzej przyjaciele: Alek Rudy i Zośka,którzy w tak trudnych czasach,,potrafili pięknie żyć i umierać". W poniższych argumentach postaram sie dowieść słuszności postawionej tezy. Po pierwsze bohaterowie przeciwstawili sie hitlerowcą poprzez działalność w Małym Sabotażu i dzialalności w akcjach Dywersyjnych.Kształtowali w ten sposób swoje cechy charakteru.W trakcie tych akcji często musieli korzystać z broni.Ponadto umieli sobie radzić w tych niesamowicie trudnycz czasach.Każdy z nich zarabiał jako szklarz,Alek został drwalem,Rudy dawał korepetycje,a Zośka zajął się produkcją marmolady. Następnie nie można zapomnieć o tym, że bohaterowie zdawali sobie z tego sprawę , że są harcerzami, a więc to nie tylko przyjemność , ale praca nad sobą i swoimi słabościami.Żyli pełnią życia bo spotykali się podczas filozoficznych rozmów,zorganizowali poranek chopiniowski,uczęszczali do szkoły ,rozważali swoje postępowanie,spędzali dużo czasu ze swoimi najbliższymi. Podczas wojny Alek,Rudy i Zośka musieli nauczyć się odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale także za całą swoją rodzinę . Codziennie strach towarzyszył w ich życiu i trzeba go było pokonać. Często widzieli śmierć swoich najbliższych i ich cierpienie. W takich warunkach niezbędna jest odporność psychiczna i niesamowita odwaga. Dyscyplina to również cecha w żołnierskiej posłudze. Bohaterowie nie przerwali nauki , uczęszczali na tajne kąplety, za co groziła śmierć im i nauczycielom . Ponadto nie można zapomnieć o przyjażni, która łączyła bohaterów. Zawsze się spierali i mogli liczyć na pomoc i wsparcie. Gdy gestapo uwięziło Rudego bez chwili namysłu postanowili go uratować.Nieważne dla nich było to, że mogli stracić życie. Doskonale zdawali sobie sprawę , że dla przyjaciół robi się wszystko. Tak też Alek został ranny podczas akcji pod Arsenałem.Umarł tego samego dnia co Rudy-30 marca 1943 roku. Ostatnią sprawą którą chciałbym poruszyć jest to, że życie w czasie okupacji było bardzo trudne, wymagało wiele odwagi i podejmowania poważnych decyzji. Czasy w których dorastali Alek, Rudy i Zośka z pewnością nie można nazwać normalnymi.Mimo to starali się żyć zgodnie z zasadami nadanych przez ich rodziców.Najważniejszymi wartościami były dla nich:braterstwo,lojalność,poświęcenie w imię przyjażni,służba narodowa i pomoc we wspólnej walce . Zdecydowali się poświęcić życie dla ojczyzny i swoje zadanie wypełniali znakomicie. Nie tylko dali dowód bohaterskiej walki,ale i przykład bohaterskiej śmierci. Umarli bez słowa skargi,bez strachu,z zgodnością.Wszystkim im zabrano kawałek dzieciństwa i młodości. Sądze, że w powyższych argumentach dowiodłam słuszności postawionej tezy. Bohaterowie,,Kamienie na szaniec " Aleksandra Kamińskiego byli normalnymi nastolatkami , ale w czasie okupacji musieli szybko dojrzeć i dorosnąć.Pokazywali ,że nawet w ciężkich czasach jak czasy wojny można żyć ,,pełnią życia", których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszyły się echempo kraju, którzy w życie wcielać potrafili dwa ideały: braterstwo i służba. Bohaterowie powieści pięknie żyli połączeni przyjażnią i pięknie umarli do końca wierni swoim ideałom.
