Św.Rafał Kalinowski Urodzony 1.9.1835r. Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Kalinowa. Kształcił się w szkole szlacheckiej, rolniczej, uczeszczał na studia wojskowo-inżynieryjnych. Został Inżynierem i zdobył stopien porucznika w 1856r. Brał udział w powstaniu styczniowym w 1874 został wygnany. Został zwolniony z Kary śmierci którą otrzymał za objęcie dowodzenia powstaniem na Litwie. Karę smięrci zamieniono na 10 Lat katorgi. W 1877 wstąpił do zakonu Karmelitów Bosych. Święcenia Kapłańskie otrzymał w 1882r. Zmarł na chrobę. Beatyfikowany był w 1983r. przez Jana Pawła II. Może to Ci się sprzyda tak miał napisane mój brat w swoim dzienniczku jak brał bierzmowanie.
Święty Rafał od św. Józefa Kalinowski urodził się w 1835r. w Wilnie. Kształcił się i otrzymywał wyróżnienia w wielu szkołach. Ostatnie lata nauki spędził na Akademii Inżynierii Wojskowej w Petersburgu, gdzie otrzymał tytuł inżyniera oraz stopień porucznika. W czasie studiów wstąpił do wojska i od tego właśnie czasu zaprzestał przyjmowania Sakramentó Świętych. Targały nim rozterki religijne, a także kłopoty ściśle związane z sensem bycia w wojsku. Przez cały ten czas starał się znaleźć w dziełach filozoficznych odpowiedzi na temat sensu życia. Po ukończeniu studiów podjął się pracy, aż do momentu wybuchu w Polsce powstania przeciwko Rosji. Wówczas postanowił służyć narodowi swoją wiedzą i umiejętnościami. Szybko objął stanowisko ministra wojny w rejonie Wilna. Jednak w 1863r. z uwagi na pogorszający się stan jego zdrowia został zwolniony ze swojej służby. W tym czasie kwestie natury teologicznej zeszły na dalszy plan. Jednak, wspierany modlitwami zanoszonymi przez matkę i rodzeństwo, przeżył nawrócenie religijne. DUży wpływ miała na niego lektura "Wyznania św. Augustyna". Dzięki czemu powrócił do praktyk religijnych, a także przejawiał się szczególną gorliwością. W czasie trwania powstania styczniowego, jako patriota wziął w nim udział. Jednakże podkreślał: "Nie krwi, której do zbytku przelało się na niwach Polski, ale potu ona potrzebuje". Po zakończonych walkach powrócił w rodzinne strony, gdzie 24 marca 1864 r. aresztowano go i osadzono w więzieniu. Dzięki interwencji rodziny i przyjaciół, a także z obawy władz carskich, że Józefa Kalinowskiego Polacy mogą uznać za męczennika i świętego, początkowo wydaną karę śmierci zamieniono mu na dziesięcioletnią katorgę na Syberii. W czasie osadzenia, a także podczas pobytu na Syberii odznaczał się głęboką religijnością i mocą ducha, dzięki czemu oddziaływał na swoich współtowarzyszy. POnadto ujmował wszystkich swoją cierpliwością i delikatnością. Zawsze wspierał dobrym słowem i pobożną modlitwą. Rozpalał w ludziach miłość i nadzieję. Był nie tylko ofiarny, jeżeli chodzi o dobre słowe, ale dzielił się również dobrami materialnymi. Bardzo chętnie katechizował zesłańców. Józef Kalinowski powrócił do kraju dopiero w 1874r. Po powrocie uzyskał paszport i udał się na Zachód, jako wychowawca księcia Augusta Czartoryskiego. Opiekę nad nim sprawował przez trzy lata. Po tym czasie wstąpił do nowicjatu karmelitów w Austria, gdzie przyjął imię zakonne - Rafał od św. Józefa. Następnie po zakończeniu studiów filozoficznych na Węgrzech, złożył śluby zakonne i 15 stycznia 1882r. otrzymał święcenia kapłańskie w Polsce, a dokładnie w Czernej blisko Krakowa. W krótkim czasie po tym został przeorem klasztoru w Czernej na okres 9 lat. To właśnie z jego inicjatywy w 1884 r. został założony klasztor karmelitanek bosych w Przemyślu, we Lwowie, a także klasztor ojców wraz z niższym seminarium w Wadowicach. Często mówiono o św. Rafale, że został "ofiarą konfesjonału". Spędzał w nim wiele godzin. Dzięki łaskom Bożym, jakie otrzymywał jednał grzeszników i przywracał spokój sumienia ludziom, którzy byli dręczeni przez lęk i niepewność. Nikogo nie potępiał, gdyż sam przeżywał kryzys wiary. Odznaczał się niezwykłą pokorą i posłuszeństwie regułom zakonnym. Często odprawiał posty oraz umartwienia. Zmarł 15 listopada 1907 r. w Wadowicach. W całym swoim życiu duchowym potrafił zachować szacunek dla człowieka, nawet w tak ciężkich warunkach w jakich przyszło mu żyć. Szanował godność drugiej osoby i okazywał miłość w warunkach, gdzie rządził terror, panowała pogarda. Dlatego też został patronem Sybiraków. Ponadto św. Rafał jest patronem oficerów, żołnierzy, a także oręduje za nami w sprawach trudnych i beznadziejnych. Jego relikwie znajdują się w Czernej. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1983 r. w czasie Mszy Świętej na Błoniach w Krakowie. Natomiast kanonizacja miała miejsce w 1991r. w Rzymie.
