Kim jest w poezji T. Różewicza człowiek, który ocałał w katastrofie?

Tadeusz Różewicz (urodzony 9 października 1921 w Radomsku) - polski poeta, dramaturg,prozaik. Od 1945 student historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Oficjalnie zadebiutował tomem Niepokój (1947). Poezja Różewicza wyraża tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennym świecie zdominowanym przez widmo masowej śmierci, okrucieństwa, obojętności i cywilizacyjnego uniformizmu. Bohater jego wierszy jest osobowością zagrożoną dezintegracją i powszechnym chaosem.W 1991 Różewiczowi nadano tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomska, został laureatem Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta "za twórczość całego życia" za roku 1999. Od lat mieszka we Wrocławiu.