prosze napiszcie mi recenzje na temat baletu klasycznego lub nowoczesnego z gury dziekuje

Piotr Czajkowski – balet „Dziadek do orzechów” (prapremiera 1892 r.)   Na podstawie nagrania DVD – Londyn 2000 r. Libretto (streszczenie): Niemieckie miasteczko w polowy XIX w. Drosselmeyer, dziwak, czarodziej, twórca mechanicznych lalek, wymyślił pułapkę, dzięki której udało się wytępić połowę myszy żyjących w pałacu królewskim. W odwecie Król Myszy przemienia jego siostrzeńca, Hansa-Petera – w drewnianego dziadka do orzechów. Tylko zabicie króla Myszy i miłość dziewczyny mogą zdjąć z młodzieńca klątwę. W domu radcy Siberhausa odbywa się świąteczne przyjęcie. Drosselmeyer, zaproszony jako ojciec chrzestny dzieci radcy, przynosi w prezencieKlarze i Fritzowi mechaniczne lalki. Klara otrzymuje jeszcze jeden prezent – dziadka do orzechów. Zabawka bardzo się podoba dziewczynce, staje się jej ulubioną. Gdy, po przyjęciu chce Klara zabrać prezent do swojego pokoju, Drosselmeyer już na nią czeka. Czarodziejskim sposobem ożywia zabawki, by podjęły walkę z myszami dowodzonymi przez Króla. Gdy dziadek do orzechów przegrywa, Klara ratuje sytuację, używając swego pantofelka. Król Myszy zostaje pokonany, a Hans-Peter odzyskuje ludzką postać. Drosselmeyer wysyła oboje, przez ośnieżony las, w podróż do zaczarowanej Krainy Słodyczy. Klara i Hans-Peter odbywają tę podróż przez różne kraje, poznają Cukrową Wieszczkę i Księcia. Kiedy czarodziejska podróż dobiega końca, wydawać by się mogło, że to był tylko sen w świąteczną noc. Jednak wszystko wydarzyło się naprawdę, gdyż Hans-Peter przybywa do domu Drosselmeyera, który z czułością go wita.   ***********************   „Dziadek do orzechów” Piotra Czajkowskiego to zrealizowany na zamówienie brytyjskiej telewizji BBC zapis spektaklu baletowego w opracowaniu choreograficznym Petera Wrighta, który w 2000 r. wystawiono na deskach londyńskiej  Royal Opera House Covent Garden. Ładna inscenizacja, barwne kostiumy i pomysłowo rozwiązany główny wątek zaczarowanego dziadka do orzechów bratanka Drosselmeyera, zgodnie z treścią powieści Hoffmanna, czynią z tego wystawienia jedno z lepszych i bardziej spójnych. W obsadzie możemy podziwiać znakomitości europejskiego baletu: od doskonałego tancerza londyńskiej sceny, a dziś dyrektora baletu, Anthony`ego Dowella, po świetne tancerki: eteryczną Alinę Cojocaru i wirtuozowską Miyako Yoshidę. Spektaklowi bliżej jest do literackiego pierwowzoru libretta oraz choreograficznych  układów z czasów prapremiery, niż do tradycyjnych rosyjskich XX wiecznych wystawień. Przedstawienie londyńskie stara się z  jednej strony uatrakcyjnić akcję, a z drugiej wrócić do pierwszego wystawienia, kiedy to w balecie najważniejszy była bogaty wystrój. Cała prezentacja baletu Czajkowskiego to bardzo udały efekt pracy zarówno wszystkich twórców, jak i tancerzy.       Oczywiście całoś opracowywałam sama i pisałam ręcznie, nie jest kopia z netu. Pozdrawiam.