Mit i mitologia
Mit – opowieść o charakterze religijnym /sakralnym/ o bogach, półbogach /herosach/ i ludziach oraz relacjach między nimi; spokrewniona z legendą i przypowieścią.
Mitologia – system mitów tworzących spójną strukturę, najpierw religijną, potem tylko literacką, inspirującą do dziś poetów /np. Miłosz, Herbert, Grochowisk/, malarzy /zwłaszcza w renesansie i oświeceniu, filmowców, filozofów /np. „Mit Syzyfa” Camusa/, religioznawców /Eliade, Frazer/.
Mitologie:
Grecka i rzymska /antyczna/, Germańska, Celtycka, Słowiańska, Chińska, Japońska, Hinduska, Perska, Afrykańskie, Australijska.
Rzymianie przyjęli mity od podbitych Greków zmodyfikowali je, dodali kilka własnych /np. o założeniu Rzymu, Remusie i Remulusie/. Chrześcijaństwo przyspieszyło przemianę mitologii w tworzywo literackie.
Zeus – Jowisz
Herakles – Herkules
Eros – Amor
Posejdon – Neptun
Atena – Minerwa
Hermes – Merkury
CZAS HISTORYCZNY JEST LINERALNY /LINIOWY/, CZAS MITYCZNY JEST ALINERALNY, DLATEGO MITY SĄ UNIWERSALNE, CZYLI AKTUALNE, SYMBOLICZNIE, WYRAŻAJĄC MARZENIA I LĘKI LUDZI.
Mit prometejski
Prometeusz, oszukujący bogów, to romantyczny symbol buntownika /stąd podtytuł „Frankensteina” Mary Shelley brzmi „czyli nowy Prometeusz”/, podobnie jak Kain, Lucyfer, Spartakus, itd.
Mit ikarski
Ikar, syn Dedala, nierozważny romantyk i marzyciel, wyrażający ideę opanowania przestworzy. Mit niegdyś „lotniczy”, dziś już astronomiczny, wykorzystywany przez twórców literatury i kina SF /sondę kosmiczną nazwano przecież DEDAL/.
Mit o Herkulesie
Modny w pop. Kulturze symbol Supermana /Barmana, Spidermana, ect./, czyli nadczłowieka, 12 prac Herkulesa to alegoria marzeń o potędze nieśmiertelności.