Adaś Cisowski, Wandzia, Profesor Gąsowski - te i inne postacie pojawiają się na kartach powieści Kornela Makuszyńskiego "Szatan z siódmej klasy". Utwór, choć powstał jeszcze przed II wojną światową, ciagle ma wielu czytelników. Czego zatem mogą spodziewać się ci, którzy sięgną po "Szatana z siódmej klasy? Przede wszystkim galerii barwnych, żywych, charakterystycznych postaci, kryminalno-detektywistycznego wątku, wartkiej akcji i typowego dla autora poczucia humoru. Można nawet powiedziec, że śmiech przepełnia tę książkę. Nigdy jednak nie jest to śmiech złośliwy, drwiący, ale pogodny i życzliwy. Humor w "Szatanie z siódmej klasy" opiera się na akceptacji ludzi, symaptii do nich. I tak np. roztargnienie profesora Gąsowskiego jest powodem do śmiechu, lecz nie do kpin. Powieść jest też pochwałą sprytu, zdolności i przenikliwości. Utwór pochwala także istotniejsze wartości, takie jak: przyjaźń, wierność, wytrwałość, chęć niesienia pomocy, bezinteresowność. Poza czarnymi charakterami wszyscy bohaterami książki cenią takie wartości. To dlatego świat powieści jest pogodny, słoneczny i jasny. W tym świecie można wierzyć w dobro, wierną przyjaźń, w sprawiedliwość, a do tego przecież wszyscy tęsknimy. Dzięki takiemu obrazowi świata i ludzi powieść Makuszyńskiego jest ponadczasowa. Zmieniają się tylko realia - dziś nie uczymy się już w osobnych szkołąch dla chłopców i dziewcząt, mamy inne maniery... Jednak ciągle próbujemy rozszyfrować nauczycielski system odpytywania i lubimy przygody. Może nawet znamy współczesnych Adasiów. Warto tej książce poświęcić trochę czasu.
