Stosunek do pracy jest złożonym stosunkiem społeczno-psychicznym, rezultatem wzajemnych oddziaływań różnorodnych czynników społeczno-ekonomicznych, najogólniejszych i konkretnych oraz obiektywnych i subiektywnych. Do czynników obiektywnych należy całokształt warunków społeczno-ekonomicznych, politycznych, kulturowych, jak i stosunków wytwarzania. Charakteryzują one obiektywną społeczno-ekonomiczną istotę pracy, determinują treść świadomości społecznej, warunkują podejmowanie różnych decyzji. Do czynników subiektywnych zalicza się wyznawany system wartości pracownika i grup pracowniczych, ich zainteresowania, motywy, postawy. Wśród najogólniejszych czynników wyróżnia się własność środków produkcji, ustrój polityczny, system wartości. Do konkretnych czynników należą te czynniki, które określają warunki i organizację pracy całego zespołu w zakładzie pracy, nawet stanowiska roboczego oraz konkretne okoliczności wychowania pracownika w rodzinie i w szkole. Kształtują one stosunek do pracy poprzez realizację zadań administracyjno-ekonomicznych. Stosunek do pracy określany jest jako zespół dwu podstawowych elementów mających wpływ na wydajność pracy. Są nimi: stosunek do zawodu, do wykonywanego zajęcia oraz stosunek do środowiska społecznego i fizycznego (do kierownictwa, kolegów, warunków bezpieczeństwa pracy, zakładu jako całości). Na stosunek pracowników do pracy wpływają trzy grupy czynników: ogólne (makrospołeczne) - są równorzędne wszystkim rodzajom ludzkiej działalności. Zalicza się do nich: system społeczno-ekonomiczny społeczeństwa ustrój społeczno-polityczny z systemem podejmowania decyzji politycznych, kulturowych stan świadomości społecznej uwarunkowany stosunkami społeczno-ekonomicznymi i podstawowymi wartościami w społeczeństwie. szczególne (mikrospołeczne) - związane są z określonym rodzajem działalności ludzkiej, np. działalności produkcyjnej, wynalazczej, politycznej. Wyróżnia się tu czynniki bezpośrednie (warunki i organizacja pracy, system płac, stosunki w zespole pracowniczym) oraz pośrednie (system wychowania w rodzinie, szkole, oddziaływanie środków masowego przekazu). indywidualne - są związane z zawodowymi, demograficznymi, osobowościowymi cechami pracownika, np. wiek, płeć, stan rodzinny, wykształcenie, staż pracy, stanowisko, przynależność do różnych organizacji społecznych, pełnione w nich funkcje.
Jaki jest twój stosunek wobec pracy? Według mnie mój stosunek do pracy jest prawidłowy, taki jak powinien być. Jeszcze od nikogo nie słyszałem słów tego typu: "Twój stosunek do pracy jest nie na miejscu i musisz to zmienić". Od nikogo jeszcze nie słyszałem tego typu słów i mam nadzieję, że nie usłyszę. Wykonują swoją pracę należycie i jestem z tego dumny. Bardzo odpowiedzialnie podchodzę do wyznaczonych mi zadań i staram się dać najwięcej z siebie. Nie jestem maszyną stworzoną do pracy, mi jak każdemu człowiekowi zdarzają się chwile słabości, może kiedyś zaniedbałem swoją pracę. Jeśli takie coś wystąpiło to zrobiłem to nie świadomie, ale nikt mi nie zwrócił uwagi, także wydaje mi się, że czegoś podobnego nie było. Gdy szef karze mi coś wykonać robię to jak najszybciej, ponieważ potem może mi się zdarzyć, że zapomnę. Nie chcę, aby mnie wyrzucono z pracy. Dzięki niej mam pieniądze na swoje wypadki, na utrzymanie rodziny... Praca w życiu każdego człowieka jest bardzo ważna i potrzebna. Jest to pewnie rodzaj modlitwy. Kiedyś ktoś powiedział: "Wszystko co robimy jest naszą modlitwa, rozmową z Bogiem, z Panem który nas stworzył...". Także każdy człowiek powinien wykonywać swoją pracę należycie. Powinien dawać z siebie wszytko, lecz z umiarem. Nie zależy się przepracowywać, ponieważ prowadzi to do pracoholizmu. Przez to możemy zniszczyć sobie zdrowie. Ze zbyd długiego siedzenia przed komputerem, np. możemy dostać wady wzroku lub ze złego siedzenia, wady kręgosłupa... Praca jest bardzo ważna i potrzebna. Dzięki niej człowiek ma pieniądze na swoje utrzymanie. Poza tym człowiek ma w życiu cel do którego dąży, np. awans. Pracując człowiek nie marnuje czasu. Na przykład wolontariusze wykonują swoją pracę, ale pomagają innym równoczeście. Wniosem jest następujący. Mój stosunek do pracy, jest taki jak powinien być. Dużo wkładam w pracę, lecz z umierem, ażeby nie zaszwankowało to na moim zdowiu. Przez pracę nie chcę zaniedbywać tego co jest mi drogie, czyli rodziny, bliskich i własnego zdrowia.
Prosze was o pomoc w wypracowaniu pt. Jaki jest twój stosunek wobec pracy ? Do wieczora. min. 200 słów Z góry dzięki....
