W pewnej kwiecistej alei Gdzie nie brakuje nocą przemykających złodziei Tuż za ogrodem pani Marii Gdzieś w dalekim zakątku w samym środku Danii Odbywał się ślub przepięknej panny Mai O którym nikt nie wiedział bo sołtys go zataił. Tam na ślubie druhny nie traciły nadziei Że złapią bukiet i one będą miały wesele z kolei. A bukiet ten zrobony z przepięknych pelargonii Przywieziony z niedalekich kolonii. Ale o pannie młodej wspomnieć tu trzeba Wyglądała jak aniołek z nieba Oczy czarne jak węgielki, usta czerwone jak truskawki Rzęsy gęste jak firany, oczu oprawki A jeszcze brylancik błyszczy jej u szyji Wszyscy chłopcy by tańczyć z nią skoczyli Tańcząc obcasami ledwo dotykała ziemi Głupi ten, kto jej nie docenił.
