Cechy muzyki ludowej: 1. Muzycy ludowi nie znali zapisu nutowego, toteż utwory przekazywane były drogą tradycji z pokolenia na pokolenie. Dlatego melodie ludowe są zazwyczaj krótkie i nieskomplikowane. Pieśni ludowe są często dziełem zbiorowym anonimowych twórców – cechą twórczości ludowej jest więc anonimowość. 2. Do naszych czasów zachowało się wiele bardzo dawnych pieśni. Niektóre z nich oparte są na skali pentatonicznej ( bezpółtonowej lub półtonowej ). Chronologicznie późniejsze pieśni oparte są na skalach modalnych: doryckiej, frygijskiej, miksolidyjskiej. Na Podhalu powstała typowa dla tego regionu - skala góralska. Polskie melodie ludowe w znacznej większości opierają się jednak na skalach dur – moll ( charakterystyczna diatonika ). 3. Niektóre pieśni spotyka się jednocześnie w wielu regionach. Nie są one jednak identyczne – mimo zachowanych cech ogólnych, wykazują dość duże zróżnicowanie w szczegółach. Te warianty są wynikiem oddziaływania wielu czynników. Przede wszystkim ludowi wykonawcy przystosowują pieśni do typu muzyki własnego środowiska. Jest to zjawisko zmienności świadomej. Pieśni ulegają także zmienności nieświadomej, będącej konsekwencją przekazywania tradycją ustną. 4. Wykonuwanie muzyki ludowej połączone jest z mimiką, gestem, choreografią. 5. Oralność i dialogiczność - bezpośredni kontakt "twarzą w twarz"; 6. Formuliczność - powtarzanie określonych schematów rytmiczno-melodycznych; 7. W polskiej muzyce ludowej można wyróżnić dwie techniki wykonawcze, uwarunkowane regionalnie – Prawie na całym obszarze Polski melodie są jednogłosowe, jedynie w Tatrach i Pieninach występuje wielogłosowość ( występowanie interwałów tercji, kwarty, unikanie sekund ). 8. Specyficznego charakteru nadają polskiej muzyce ludowej instrumenty własnoręcznie wykonane. Z instrumentów smyczkowych zachowały się mazanki wielkopolskie, które towarzyszą zazwyczaj dudom. Na Podhalu spotyka się żłóbcoki, basy. Z instrumentów szarpanych spotyka się, zwłaszcza na Pomorzu, monochord diable skrzypce. Z polskich ludowych instrumentów dętych najpopularniejsze są piszczałki i bekace. Dużymi rozmiarami charakteryzują się trąby pasterskie bez otworów bocznych, znane na Podhalu jako trembity ( trombity ) , na Pomorzu – bazuny, na Kurpiach czy w Lubelskiem – ligawy, na Podhalu – nazywane gajdami. Dudy składają się z miecha, z worka, który jest zbiornikiem na powietrze, oraz dwóch piszczałek – przebierki o siedmiu otworach bocznych i bąka. Odmianą dudów jest kozioł. Klarnet jest instrumentem fabrycznym. Z instrumentów perkusyjnych używane są kołatki, bęben duży i mały, talerze. 9. Ze względu na funkcję jaką pełnią, pieśni dzielimy na cztery grupy: obrzędowe ( np. dożynkowe ), przyśpiewki towarzysko – taneczne ( np. wiwat ), pieśni związane z trybem życia ( np. pasterskie, zbójnickie, żołnierskie, flisackie ), pieśni nie związane z okolicznościami ( liryka i epika ). Folklor pełni funkcje: Estetyczną: rozwija upodobania artystyczne i wyobraźnię; Wychowawczo-etyczną: przekazuje mądrości życiowe, zasady moralne, wzorce zachowań; Psychologiczną: wywiera wpływ na odbiorców (np. uspokaja lub pobudza); Regulacyjną: wpływa na podtrzymywanie tradycji; Polityczno-społeczną: może wyrażanie protest wobec ucisku i niesprawiedliwości. Rozrywkową. 10. Do połowy lat 30-tych folklor rozwijał się, a w zakresie zanikania jego tradycji przechodził raczej mało intensywny proces, często nawiązywano do dawniejszych tradycji twórczości ustnej. W czasach powojennych, w dobie radzieckiej, nastapiło zanikanie folkloru wskutek emiminowania jego form. W obecnych czasach muzykę ludową wykonuje wiele kapel ludowych, propagując ten rodzaj muzyki wśród społeczeństwa. Na wsi funkcjonują często muzycy - amatorzy, natomiast w miastach coraz częściej powstają profesjonalne zespoły związane z wykonywaniem muzyki biesiadnej (śpiew, akompaniament instrumentów ludowych oraz często taniec). Zespoły te występują podczas większych uroczystości miejskich, wiejskich, a także podczas lokalnych imprez o charakterze masowym. Coraz częściej jendak etnografowie w swoich pracach stwierdzają systematyczne zanikanie folkloru, a jedną z przyczyn, ich zdaniem, jest brak zainteresowania się nim młodzieży. Nie jest to kopia z netu, tylko tekst pisany przeze mnie. Pozdrawiam.
