Prehistoria, prahistoria (łac. pre - przedrostek oznaczający uprzedniość, "przed", "wcześniej") to najdłuższy okres dziejów ludzkości - od pojawienia się na Ziemi pierwszych człowiekowatych lub człowieka (homo sapiens sapiens) do powstania pisma. Badanie tego okresu możliwe jest jedynie metodami archeologicznymi. Na terenach Afryki zaczyna się około 5 mln lat temu razem z pojawieniem się pierwszych człowiekowatych, na terenie Europy około 1 mln lat temu, natomiast na innych terenach z momentem pojawienia się tam człowieka. Dzieli się na sześć podstawowych epok - daty w nawiasach nakładają się na siebie, ze względu na to, że na różnych terenach epoki te zaczynały się i kończyły w różnym czasie: epoka kamienia - (ok. 2 mln lat- 3400/2000 p.n.e.) paleolit - (ok. 2 mln lat - ok. 11000 p.n.e.) mezolit - (ok. 10000 - ok. 5000 p.n.e.) neolit - (ok. 9000 - ok. 3400/2000 p.n.e.) eneolit/chalkolit/epoka miedzi - (ok. 6000 - ok. 3400/2000 p.n.e.)* epoka brązu - (ok. 3400 - ok. 1200/750 p.n.e.) epoka żelaza - (ok. 1200 p.n.e. do starożytności) http://pl.wikipedia.org/wiki/Prehistoria wikipedia ;] tam jest tego o wiele wiecej ;D Jeszcze 200 lat temu istniało przekonanie, że historia ludzkości sięga ok. 4 tys. lat wstecz, czyli przeszłości opisanej w Biblii. Znane były osiągnięcia cywilizacyjne Greków i Rzymian lub co najwyżej Celtów - "barbarzyńców" zamieszkujących Europę Zachodnią.Jeszcze 200 lat temu istniało przekonanie, że historia ludzkości sięga ok. 4 tys. lat wstecz, czyli przeszłości opisanej w Biblii. Znane były osiągnięcia cywilizacyjne Greków i Rzymian lub co najwyżej Celtów - "barbarzyńców" zamieszkujących Europę Zachodnią.Rewolucyjne znaczenie miały zatem szczątki ludzkie odkopane w 1826 r. przez francuskiego aptekarza Paula Tournala. Wraz z nimi odnaleziono kamienne narzędzia i kości wymarłych zwierząt ze śladami nacięć, które mógł zrobić jedynie człowiek. Wywołało to ogromne zamieszanie w świecie nauki. Do dyskusji włączyli się geolodzy i biolodzy, zaczęto rozpatrywać możliwość istnienia człowieka współcześnie ze zwierzętami, które uznano za wymarłe. 18 lat później inny francuski badacz starożytności J. Boucher de Perthes odkrył żuchwę mamuta i kamienne narzędzia wykonane przez ludzi. To znalezisko nie budziło już żadnych wątpliwości.Upłynęło następnych 20 lat i w latach 1863-1864 dwaj Francuzi: E. Lartet i P. de Vibraye dokonali w pobliżu miasteczka Les Eyzies w Dordogne kolejnych niezwykłych odkryć. Znaleźli figurkę nagiej kobiety wyrzeźbioną w kości mamuta i - ostateczny dowód dla niedowiarków - wizerunek mamuta wyryty na mamuciej kości. Znaleziska te potwierdziły wcześniejsze przypuszczenie, że człowiek żył równocześnie z dawno wymarłym gatunkiem zwierząt i potrafił utrwalić jego sylwetkę. Był to początek wielkich odkryć związanych z twórczością człowieka epoki lodowcowej, zwanego kromaniończykiem.(przypis: Kromaniończyk - tak został nazwany człowiek współczesny, na którego szczątki natrafiono w 1868 r. przy budowie linii kolejowej w schronisku skalnym Cro Magnon nad rzeką Wezerą w środkowej Francji. Kromaniończyk pojawił się w Europie ok. 40 tys. lat temu, był to pierwszy artysta w dziejach naszej cywilizacji. Zamieszkiwał najchętniej schroniska skalne i szałasy w otwartych obozowiskach, był koczownikiem, myśliwym wędrującym za stadami. Miał ok. 180 cm wzrostu, kształtną głowę z prostym, wąskim nosem, mocno zaznaczony podbródek i wypukłe czoło.) Wyobraźnię i zapał odkrywców rozbudziły niezwykłe znaleziska, takie jak harpun (przypis: Harpun - ostrze, najczęściej kościane lub rogowe, z zadziorami na jednej lub obu krawędziach, osadzone na długim drzewcu, używane do polowania na ssaki wodne i duże ryby. Koniec tego wyjątkowego oszczepu obwiązywano rzemieniem, który ułatwiał holowanie zdobyczy do brzegu) z kości renifera z wyrytą sylwetką łani, fragment kości z wyrzeźbioną głową niedźwiedzia jaskiniowego, inny z łososiem płynącym w górę rzeki. Był to początek gorączkowych poszukiwań prehistorycznych skarbów.Strzał w dziesiątkę Zaprezentowana na paryskiej Wystawie Światowej w 1877 r. kolekcja, składająca się z niewielkich, tajemniczo zdobionych przedmiotów znalezionych w jaskiniach, wzbudziła ogromne zainteresowanie wśród zwiedzających. Z jeszcze większą niż dotychczas gorliwością przystąpiono do przeszukiwania grot i schronisk skalnych.
