w dziadach II nie ma młodzieńca tylko w IV.. Upiór hm.. moim zdaniem to widmo złego pana który zmarł 3 lata temu i błąka się po ziemi nękany wiecznym głodem i pragnieniem. Otacza go żarłoczne ptactwo, to jego dawni poddani których zmorzył głodem. Wśród tych ptaków jest kruk biedak sowa biedna kobieta. jego pokuta ma trwać wiecznie. młodzieniec jest w IV części(moim zdaniem) : Jest to pustelnik przybywający do księdza (jak sie okazuje ksiądz poznaje go jako swojego ucznia Gustawa)obrządku Grecko- Katolickiego Jest to postać dziwacznie ubrana przerażająca. W pierwszej godz. miłości opowiada o swoim uczuciu i cierpieniu. Po to by przeżywac ból na nowo. a czytane lektury wpoiły mu idee romantyczne i idee bliźniaczych dusz. Młodzieniec użala się nad sobą i mówi o trzech rodzajach śmierci (śmierć ciała. śmierć wieczna, śmierć która zabija jedno z kochanków). W drugiej godz. rozpaczy Gustaw mówi o rozstaniu z ukochaną które doprowadziło go do rozpaczy i w konsekwencji do samobójstwa. trzecia godzina. Przestrogi. Gustaw prosi o przywrócenie obrzędów dziadów(bo tylko tak może opuścić ziemie i w przyszłości być z ukochaną) wiersz A Mickiewicza "Upiór" Wiersz "Upiór" otwiera II część Dziadów. Opowiada o młodzieńcu który popełnił samobójstwo. Umarły budzi się więc co roku w Dzień Zaduszny,(przez miłość (nie mógł okazać swojej miłości)) , a teraz powraca z zaświatów. Błądzi miedzy światem żywych i umarłych. Los karze go za to. Jedynym zbawieniem jest spotkanie z ukochaną lubą ((na tym polega pokuta za samobójstwo )), myśli że mu się uda niestety jest w błędzie. Ci, którzy mieszkają w pobliżu cmentarza, widzą powracającego upiora, który załamuje ręce, jęczy i skarży się na swój los. Finał jest taki, jak przed laty – Upiór musi pożegnać się ze światem, popełniając znów samobójstwo. Pokutna wędrówka upiora kończy się zawsze, „gdy zadzwonią na niedzielę czwartą” po Zaduszkach, a więc wówczas, gdy rozpoczyna się adwent. Wiersz ten łączy II i IV część Dziadów. jaaaa no nie powiem się napracowałam :D
